Nieprawdopodobny wiersz zdarza się tylko tym, którzy piszą prawdę. Ten wiersz leczy. Obrazy same czytelnika łapią w ten piękny szal. Wystarczy tylko usiąść, nawet nie czytać. Tylko się wpatrywać z zachwytu. Gratulacje.

w ogóle mi nie podchodzi ten wers:" w starych kobietach wraca niewinność..." - zrozumiałbym, gdyby to było, na przykład: w starych kobietach jest albo w starych obraca się, ale w starych wraca?!?! za przeproszeniem wraca do czego? do śledziony, a może do ***? Nieładnie dla mnie pobrzmiewa ten wers i nie podoba. Świt trąci już grafomanią. Mierne niestety odczucia po przeczytaniu.

-------------------------
*** pod wygwiazdkowanym był wulgaryzm, proszę komentującego o nie używanie tego typu słownictwa,

2.3.3 Zakaz używania niecenzuralnych słów, nie uwzględnia się tłumaczeń mówiących o chwilowym zdenerwowaniu, emocjach etc.

z2007

Uśmiechnęłam się, bo przypomniałaś mi zwróceniem uwagi na szelest, dźwięk, który obudził, a który właśnie Julia nazwała szelestem, może to on sam się wtedy obudził... Tak realnie, że sen bał się wrócić. Dziękuję Ci Wasinko, że czytasz. Już prawie bym Ci chciała szepnąć, kogo w tym wierszu wspomina Julia, bo jest to bohaterka jednego z opowiadań, ale psyt , tylko pozdrawiam księżycowo

Zolu, bardzo dziękuję, bo poniekąd Twoja opinia o wierszu wyciągnęła go za uszy z przedsieni lamusa.
Pozdrawiam ślicznie.

Julando, czytałam Twój wiersz dziś o 4 nad ranem, w bezsenną noc. Skojarzył mi się ze sceną z filmu M.Haneke "Miłość", gdy starsza kobieta przegląda album ze zdjęciami z młodych lat i mówi, że to piękne. Mąż pyta, co. A ona mówi: życie. Z Julijnego cyklu, który bywa minorowy i nostalgiczny, można wydobyć nadzieję na dobre jutro i urodę życia. Pięknie!