Świetny, a właściwie świetne :-)

Można składać w różnorakie mozaiki, czytać razem i oddzielne, przeplatać wersy.
Wrażenie, jakby stało się obok, na marginesie i równocześnie było w środku, gdzieś wewnątrz, gdzie wszystko się dzieje.

Pod wrażeniem, możliwe, że na dłużej.

.

Interesujący eksperyment, kurczę.
Świadome, przemyślane, ładnie się klei.
Aż trochę zazdroszczę Ci tego wiersza, tym bardziej że ogromnie lubię Kahlo.
Pozdro.

Witaj Ks....Bywanie u Ciebie to wielka chwilowa przyjemność. Jak piszesz - eksperymentujesz. To dobra droga - naprawdę dobra. Pozdrawiam.

Pozostaję pod wrażeniem To bardzo przyjemne uczucie scalać się z takim wierszem jak ten. Doznawać olśnień, w najmniej oczekiwanym momencie czytania. Gdzieś tam, szybując w nadrealności, a jednak doznania są jak najbardziej dotykalne. Mam w głowie ciszę i fragmenty z "Epitaph" King Crimson. I nie wiem dlaczego akurat to mi na myśl przyszło... gdzieś pomiedzy "stalowymi bramami przeznaczenia..", a Twoim "rozbierz rusztowania, zburz się". I tak jak w pieśni, obawiam się płaczu. Niby dryf jest swobodny, ale jednak kontrolowany przez autora w każdym calu. Bo jednak, nie ucieknie się od obrazów Kahlo, a przynajmniej niezbyt daleko. Choć wyobraźnia jest wielka, to twardość płótna z obrazów, już niejeden miał okazję sprawdzić. Pobrzmiewa jakaś przestroga (może dlatego epitafium? - słyszę), a jednocześnie Pozostaję pod wrażeniem To bardzo przyjemne uczucie scalać się z takim wierszem jak ten. ostrożna czułość. Świetna gra na dwie ręce! Na dwie głowy.. I co tam jeszcze można sobie wymyślić. Bardzo. Subiektywnie.

pozdrawiam

Lejbie, Marto - serdeczne dzięki, pozdrawiam!