Co wpadło mi w oko:



duszę

"sam" - zbędne dopowiedzenie, nic niewnoszące, wiadomo, o kogo chodzi.
Bez tego słowa masz większą siłę rażenia tego wersu.


jeśli dobrze rozumiem, to chodzi tu o proch, a więc zamiast "które" winno być "który"

Wiersz ciekawy, klimatyczny, osobisty.
Sporo w nim nostalgii i niespełnienia, zwykłych, ludzkich uczuć.
Bardzo szczery i poprzez to docierający do czytającego.
Podobają mi się powtórzenia "zaczekam" - jest w tym moc poetycka, moc determinacji, chęci odwrócenia tego, co poszło nie tak, jak miało.
Zaletą kolejną jest przejrzystość i prostota.
Nie ma udziwnień, jest jasny przekaz, ubrany w jasne słowa.
Jak wyznanie.
Przemawia i wierzy się tym słowom.
Wiersz jest żywy, naturalny, jak zasłyszana historia.
I dlatego, choć mówi o miłości, temacie znanym w poezji od stuleci, swoją bezpretensjonalną melodią porusza tę samą strunę, nie brzmiąc fałszywie.

Napisałaś bardzo dobry wiersz o umieraniu, gdy kobieta świadoma zbliżającej się śmierci, poukładała wszystko, również i los dzieci (co tutaj pominęłaś i uważam za zabieg celowy, ale ten wątek w filmie o wiadomych bohaterach był podkreślany) Podoba mi się odniesienie do przekwitania, pogodzenie się z przekwitaniem i bardzo dojrzałą świadomość, że gdy już nic zrobić nie można, pozostaje czekać na spotkanie... tam. A więc słowo: zaczekam, jest jak najbardziej trafne. Pozdrawiam Cię serdecznie

Choć nastanie dzień, [kiedy] przekwitnę. NASTANIE DZIEŃ, PRZEKWITNĘ

[Kiedy] noc nie będzie zależna od dnia.

A dusze odwieszę [jak] przetarty płaszcz. ODWIESZĘ DUSZĘ JAK...

Zaczekam.

Choć sam już zapomnisz [...]

Inna, [jak] jedwab gładzić będzie ci twarz INNA, JEDWABNIE GŁADZIĆ BĘDZIE TWARZ

[I] wszystkie wiersze pożółkną. WIERSZE POŻÓŁKNĄ

Zaczekam.

[I] natchnienie też gdzieś wiatr zabierze, NATCHNIENIE ZABIERZE GDZIEŚ WIATR

rzucając proch na płytę, które wyskrobie epitafium, PŁYTĘ Z WYSKROBANYM EPITAFIUM

mówiące wszystko w jednym słowie.

Zaczekam.

przepraszam, że tak niedbale ale mój edytor nie działa pomimo prób jakie zostały podjęte. To w nawiasie wydaje sie nie mieć albo spojności, albo się powtarza, albo jest zbędne.
To coś wielkimi leterkami to to takie wolne sugestie - jak można osiągnąć większą spójność.
Powtarzanie tego jednego wyrazu jak dla mnie nie wprowadza atmsfery. Wielokropek również jest elemetem, który raczej powienien mieć większe uzasadnienie.
Serducho na pewno włączyłeś do pisania ale musisz zadbać o szczegóły, które swiadczą o jakości przekazu.
Pozdrawiam