Nim przyjdzie mnie tu gnębić redaktorka coca monka, która ostatnio wyjątkowo znęca się nade mną jakimś przypominaniem regulaminu, powiem tak na koniec mojej bytności na tym portalu. To jest wiersz, który się odczuwa, nie da się powiedzić ponad wiele. To jest zejście do małego punkciku człowieczeństwa, rozdzieranie z egoizmu. Przepieknie to napisane, a "słodkie jest życie w ustach nieznajomego" - ileż w tym mocy, energii pulsującej i ciągła wędrówka do wnętrza siebie. Urzekające słowa ks-hp. Piękny wiersz

------------------
Regulamin jest jeden, który zaakceptowałeś w momencie zakładanie konta, proszę ponownie się z nim zapoznać, jak coś nie gra, to jest możliwość wniesienia skargi do Sagitariusa, więc nie rozumiem wywlekania publicznie swoich animozji pod tekstem, gdzie nie ma ani cienia przywołanej redaktor. Tym razem proszę popsioczyć na zygfryda oficjalnie. Aby nie było gołosłownie:


2.3.2 Zakaz jakiegokolwiek, chamskiego obrażania innych użytkowników.
2.5.11 Zabronione jest prowokowanie przez użytkownika sytuacji konfliktowych, obrażanie innych użytkowników lub innych osób w swoich tekstach (wiersze, komentarze, wiadomości itp.).
2.6.4 Zabronione jest usuwanie czy modyfikowanie przypisów redakcyjnych dołączonych do nieregulaminowych komentarzy.

z2007

Tak Ze wszech wiar... I dlatego warto zaglądać na ten portal czasami Ogromne wrażenie pozostawiam na kiedy indziej (no nie ma co szafować), ale przyjemność po mojej stronie. Ta czytelnicza.

No kur zapiał, zatkało mnie normalnie - świetny, naprawdę świetny.

Wierszokleto, Wiolinie, pięknie dziękuję i pozdrawiam!