/przycięte na krótko/, wywaliłabym. Kiedy sobie, to wyobrażę robi mi się zimno...
Wolę /moje oczy nawpółzamrużone /, to jest niesamowite, a dalej już tak, jak lubię

Nicki dzięki piękne ...ale nie wywalę są przycięte na krótko pozdrawiam serdecznie
Dany dziękuję wiem należych do tych stałych bywalców i z tego sie bardzo cieszę pozdrawiam pieknie.

Oj, dawno cię nie czytałem... Rozwijasz się jeszcze bardziej i jak widzę masz stałych, wiernych czytelników. Gratuluję. Będę musiał zrobić sobie bossko-diabelski wieczór, aby nadrobić to, co straciłem.
Pięknie napisane, a jak dla mnie najlepsza puenta.
Pozdrawiam
CS

wlazłam sobie za Zolą i zachwycam się również, zarówno frazą przez nią zaznaczoną, jak i całością. bardzo ładna liryka, podobało się bardzo, pozdrawiam!

Metafory cudne, ładniutko się we mnie wpasowały.
Subtelnie, głęboko.

Ściskam księżycwo.

Witaj Bosski. To dobrze że nie przeoczyłem tego wiersza...słysząc treść mógłbym z zamkniętym oczami odgadnąć że coś jest Twoje....Jak zawsze subtelnie i ciepło....Pozdrawiam.

Tadeuszu, malarzu słowem, znów czarujesz
Znów Ty i ona, kochanie, które nie zna pojęcia czasu, ni przestrzeni.
Jak zwykle w twojej krainie poezji, gdzie grają subtelności i słów ledwodrganie. sytuacja miłosna zastyga w morzu minut, by trwać i pulsować, emanować blaskiem, na który nie ma nazwy, drgać w eterze nostalgią i delektowaniem się każdą sekundą, co jest, była i być może.
Ile z tych wersów można wyczytać, ile tu żaru, ukrytego pod skórą słów.
Żadne z nich nie jest dziełem przypadku - całość gra melodię liryczną, malując impresje na dwa serca, jakby zaczerpniętą ze snu, nieco oniryczną, zamgloną...
Ale w słowach jest ogień.
Dajesz go delikatnie, aczkolwiek wyraziście.
I gra słów - niebanalna, otulona woalem niedopowiedzeń, magiczna.
Impresji spętlenia.
I wrażenie, że było się w innym wymiarze?

Mike napisał:
Tadeuszu, malarzu słowem, znów czarujesz...
Oj czarujesz nawet oczarowujesz. Ja po przeczytaniu tego tekstu poczułam się częścią tego wiersza, zapadł głęboko, bardzo głęboko.
Dziękuję i kłaniam się Poecie. Pozdrawiam.

jaki obraz miłości i umiłowanej się pojawia w Twoich cyklicznych wierszach? poezja zanurzona w codzienności, a może zupełnie na odwrót?

do głębi poczułam całość.

pozdrawiam. Whole

dziś zapolowałem na stare wspomnienia w mojej szafie
bezdechem powracają ostatnim
szeptem znikasz - wracasz echem... kłaniam się nisko jestem czytam chłonę

wrażliwie, jak zwykle, Tadeuszu. Pozdrowienia

Z opóźnieniem /myślę, ze uzasadnionym dziękuj,ę serdecznie i pozdrawiam.