Twoja poezja ewoluuje i to mnie cieszy
Znikła z niej dosłowność, cała ta nieszczęsna interpunkcja, bez której o wiele lepiej się czyta, bo nic nie haczy, nic nie ogranicza mojego odbioru.
Słowa mają swoje tajemne znaczenia.
Można wyszperać z nich swoje tłumaczenie, kto inny znajdzie inne, i to dowód na to, że wiersz żyje i nie jest jedynie "opisem wydarzeń", ale łamigłówką, którą możemy rozgryźć, ale nie musimy - bo przecież może mi się podobać coś, czego nie rozumiem, czyż nie?
Czasem wystarczy nieokreślone piękno lub nastrój.
Czasem nie trzeba na siłę szukać interpretacji, a pozostać na etapie "zachwytu słowem".
Nie będę analizował wiersza, podoba mi się jego "mglistość" i mam pewne wrażenia: czuć wyraźnie dysharmonię dwojga osób, coś między nimi nie iskrzy jak powinno, coś ich oddala, czuje się wzajemne rozmijanie, ale też chęć poświęceń.
Jakby jedno chciało wyjść naprzeciw drugiemu, pomimo...
Ale to tylko moje dywagacje.
Podoba mi się końcówka z kursywami: to świetnie działa na wyobraźni, kreuje w niej obrazy, tłumaczenia.
Ale sama gra słów wystarcza mi, by zastanowić się na chwilę, a to lubię czytając poezję.

No Walburga przewracam księgę(opasłą! ) na temat interpretacji
-Tytuł sugeruje obwieszczenie, komunikat, temu nie innemu. Zaczyna się obiecująco.
Stylistyka zaczyna mi się podobać, czyli nie jeden zlepek wersów, a zaczyna się chęć dzielenia na zwrotki Brawo!
"kop" za anemiczne wersy, które sprawiają wrażenie anemii myślowej.
Szafujesz wersami na planszy gry królów.

I zwrotka, 1-4 wers wersy które wyjaśniają wszystko, choć łączą się z tytułem.
wygrana-1 wers, z zapewnieniem, zabrakło tylko wykrzyknika
szachownica-2 wers, jesteś już pewna, jednak w grze która przewiduje ruchów przeciwnika, Ty je już znasz.
pionki w jednym kolorze-3 wers, dość ciekawe posunięcie, ale przewidujący wynik.
wymyślny plan-4 wers,jednak gra nie skończona, co sugeruje dalszy ciąg.Nie przewidziany jeden ruch i następuje pat.
Kolejne I zwrotka,5,6,7 wers, nasuwają mi obraz niezadowolenia, nie udanej roszady.
W tym wypadku specyficznej, bo zamiany piona z królówką.

Reszta wiersza psedo-retoryka. Pytanie i kursywa odpowiedź przeciwstawna, dla Peelki może jednak retoryka poprawna.

Mnie nie przekonuje zapis, jednak wiersz ma wydźwięk. Krzyk do butelki zakneblowanej korkiem. Chwila zadumy i rzut do oceanu myśli. Ktoś może ją kiedyś odnajdzie? Po otwarciu co usłyszy? No właśnie, ale już będzie trwała inna partia szachów. Może jednak komuś podpowie odpowiedni ruch pionem nie koniecznie białym.
Ciekawie, ale zbyt anorektycznie w przekazie.
Cmok Smok