Kushinko - wiersz ma klimat, ale to nie jest villanella. Jeszcze nie.

Villanella powinna mieć 6 zwrotek - pięć w formie tercyn, szóstą w formie czterowersu.
Rymy:
A1 / b / A2
a / b / A1
a / b / A2
a / b / A1
a / b / A2
a / b / A1 / A2
Czyli powtarzające się w każdej zwrotce rymy a i b, z powtarzalnością jednocześnie pierwszego i trzeciego wersu na przemian w kolejnych zwrotkach.
U Ciebie ich nie ma.
W zasadzie rymy pojawiają się tylko przypadkowo:
- w pierwszej zwrotce - brak
- w drugiej - brak - oprócz powtórzenia "wyśni"
- w trzeciej - rym "myśli" do "wyśni" z poprzedniej zwrotki i powtórzenie "kiedy"
- w czwartej - brak, oprócz zbliżonego rymu "spełni" do "kiedy" z poprzedniej zwrotki.

W jednym miejscu masz także zachwianie rytmu:
- zmie­rzch się cze­r­wi­e­nił / w ma­rze­nia ubra­ny - 11 zgłosek ze średniówką 5/6, gdy pozostałe wersy mają metrum 10/5/5. Czyli trzeba odjąć jedną sylabę.
Płynne byłoby (na przykład):
- zmie­rzch się cze­r­wi­e­nił / w senność ubra­ny = 10/5/5

W tym wersie wymuszasz akcent:
- pie­sz­czo­ta za dnia spi­sa­na słowem - trudno nie przeczytać "pieszczota zadnia".
Pieszczota dzienna spisana słowem?
Taki najprostszy przykład.

Myślę jednak, że jeżeli nie dałoby się dopracować wiersza w kierunku oryginalnej villanelli, to mogłabyś się pokusić o jej białą formę.
Zachowując pełny układ i ilość zwrotek.
Mogłoby być ciekawie, a w sumie nie tak odległa już jesteś od "białości".
A na razie zmieniłabym tytuł, żeby czytelników, którzy jeszcze nie mieli do czynienia z villanellami, nie wprowadzać w błąd.

Powodzenia, bo stać Cię na dopracowanie.

By oddać to, co chcę powiedzieć, może najpierw posłuchaj:

http://www.youtube.com/watch?v=MQipFX7vCV8

I znów jestem w twoim przedziwnym świecie, Kasiu.
Gdzie miłość śpiewa tę najważniejszą piosenkę, gdzie on i ona to całość, której ani przestrzeń, ani czas nie jest w stanie rozdzielić.
Gdzie zaklęcia są powietrzem, którym się oddycha, gdzie oczekiwanie na bliskość jest nadzieją, bez której nie ma jutra...
Bo u Ciebie jest ogień, co płonie w lodowej bryle.
Świadoma swego kochania bohaterka pragnie spełnienia, zjednoczenia się z ulubieńcem, który zawładnąwszy jej sercem, jest jedyną drogą do "krainy, gdzie gwiazdy spadają i spełniają życzenia"...
Jak w nieśmiertelnej piosence Franka Sinatry - "Fly me to the moon".
I wiesz, Kasiu, zobaczyłem was na Księżycu, jak spacerujecie roześmiani.
Bo miłość jest.
Jeśli w nią uwierzysz, ona nadejdzie.
Jak w twoim wierszu, pełnym nadziei na to, co poruszy ziemię.
O warstwie technicznej nie wiem nic, wiem, że bardzo mi się podoba i każde słowo, jak w magicznym puzzle, jest mi tu uroczą układanką
Bawisz się słów lśnieniem i w tej intensywności jest moje miejsce.

PS.
Piosenkę tę śpiewałem na moim weselu razem z zespołem.
Poza tym, to był nasz pierwszy taniec.
To moja piosenka miłości - the best ever!

Lubię takie konstrukcje - Zmów mnie modlitwą, zmilcz mnie pragnieniem; jakoś tak wprowadzają mnie w nastrój i emocje wiersza.
A klimat jest, jak już zauważyła Mila. I tak jak ona wierzę, że świetnie sobie poradzisz, tym bardziej - mając takich jak ona przewodników i podpowiadaczy, gdy chodzi o formę.
Już w tym wierszu pokazałaś inną nieco odsłonę swego tworzenia, wciąż wezbranego subtelnym muśnięciem, ale poszukującego już nowych sposobów na wyrażenie.
Jest w wierszu klimat, jesteś w nim Ty - to bardzo dużo.

Pozdrowienia w księżycu skąpane.

Kushinko,

Jeśli bym coś zmieniła, to tylko drobiazgi zasugerowane przez Miladorę.

Dla mnie wiersz ma niepowtarzalny klimat, lirykę, jakiej nie powstydziłby się żaden poeta.
Zmów mnie modlitwą, zmilcz pragnieniem, pieszczota spisana za dnia słowem wraca obrazem stęsknionych myśli - subtelnie, delikatnie, jak dotyk.
Pozdrawiam serdecznie.