No proszę, Kamyśka - villa jak złoto.
I oryginalny obraz nocy.

Jak miło, że wróciłaś do tej formy.

Dwa pytania:
Czy nie lepiej byłoby dać "biegnę z księżycem", a nie "biegam"?
I "ucicha", a nie "zacicha"?

Buziaki - z przyjemnością przeczytałam.

Z szacunkiem czytam villanelle. I boję się cokolwiek napisać pod nimi. Forma klasyczna wydaję się nie na moje siły, tym bardziej doceniam misterną robotę z rymami.
Tutaj nie mogę się oprzeć by nie dać oceny
Świetne!
z pozdrowieniami
w1

Miladorko, jeśli tylko wena pozwala, to wracam do villanellki, bo to fajna forma. Kuszące te Twoje propozycje zmian ale nie mogę zmienić, bo villka już sobie żyje własnym życiem w tomiku "pomiędzy. wybory".
Ale buziak i tak masz!


Wasinko,
Jeśli udało się wpasować w Twoje klimaty, to ja bardzo się cieszę, dziękuję i kłaniam się pięknie.

Wieśku, jestem pewna, że Twoich pięknych rymów nie powstydziłaby się żadna villanella. Spróbuj napisać, chętnie poczytam.
Dziękuję i pozdrawiam ciepło.

Nalko,
uśmiecham się, szczęśliwa. Dziękuję.
PoZdrowionka

Nastrój zbudowany na podstawie pojedynczych rekwizytów: poduszek, klipsów, źrenic.
Wszystko to od pierwszych wersów wchłania w wiersz i potem jest już tylko liryczna podróż.
Obrazy niezwykłe, subtelna forma wiersza, jego płynność i zadziwiająca plastyczność gra mi w wyobraźni serią impresji... tworzy asocjacje, niemalże czuję świat metafor i ich siłę oddziaływania - bo tyle tu wizji, tyle "światów przeróżnych", tyle magii i codzienności, splecionych w jeden węzeł.
Pięknie zaakcentowane powtórzenia: to sprawia, że "czucie" wiersza staje się bardziej intensywne - melodia tworzy w wyobraźni skandowany refren, wyrazisty i jasny, a gdzieś obok w uzupełnieniu cała reszta, w przepychu obrazów.
Niezwykle bujny wiersz.
A to za sprawą mnogości tego, co w nim.
Tu się podróżuje, nie czyta, trzeba nieco ochłonąć, by ogarnąć wszystkie impresje.
Bo wiersz wielowymiarowy, nie do jednego czytania.
By poczuć jego moc, trzeba wracać i wracać.

Gwiazda zrodlana napisała:

"Dzięki Tobie zobaczyłam też, jak


Cytat:
noc zwęża źre­ni­ce

, z kłębuszków zwiniętych ludzkich sylwetek, do wydłużonych, leżących postaci Zastosowana przez Ciebie forma villanelli świetnie mz oddaje myśli przed zaśnięciem, ich przeplatanie się i nawroty."

Gwiazdko, ciekawa interpretacja, naprawdę.
Serdecznie.

Kushinko, jestem pewna, że z Twoją wrażliwością na piękno napiszesz niejedną villanellkę. A temat? Przychodzi wraz z weną.
Dziękuję za: magicznie, romantycznie.
Cieplutko.

Witaj, Lilah.
Miło mi, że zaglądasz i komentujesz. Dziękuję pięknie w imieniu villanellki i swoim.
Pozdrawiam z wiosną.

Witaj, agnes,

specjalność, to za dużo powiedziane, ale muszę przyznać, że lubię formę villanelli i jeśli tylko jest czas i wena, to popełniam ville.
Dziękuję i zapraszam pod inne wiersze.