No właśnie...
Jak dalece rozminęliśmy się z sobą?
Ale z drugiej strony dojrzewamy czasem przez długie lata do pewnych decyzji i wykrystalizowanej osobowości. No i trzeba też wziąć pod uwagę pewną elastyczność i umiejętność przystosowania się do różnych warunków.

Prosto i zwyczajnie to napisałeś, Smoku.
A jednak powstaje pytanie.

Aha:

Wpada lekkim rymem na siebie.


A nie lepiej "zbyt"?

No cóż, ja też kiedyś chciałam być, a teraz jestem.

Cmok

"Prosto i zwyczajnie" to nie był zarzut, Smoku.

A co do kolegów, może tak zmienić?
- ma prze­cież lepsze towarzystwo - bo ci "ładniejsi" tak jakoś dziwnie brzmią w odniesieniu do chłopaków.

No to na razie

Lekko napisane - tak, że skłania do zastanowienia się, co pod tymi słówkami się kryje. Nawet odniosłam wrażenie, że od marzeń o byciu pilotem do chęci zaprzestania kompromisów jest pewna chronologiczna ciągłość, jakby podmiot dojrzewał do pewnych decyzji. No, tak to odebrałam. Podoba mi się.
Pozdrawiam.

Kiedyś mieliśmy plany, nadzieje, ale co z nich zostało?
Dobrze rzekłeś, Smoku.
Pozdrawiam