Napisałeś, Radku, że to Twój pierwszy wiersz po polsku.
A piszesz wiersze w języku ukraińskim?
Może opublikuj i wspólnie pobawimy się w przetłumaczenie go na język polski?

Na razie poprawię Ci błędy w pisowni, a jutro wrócę z jakimiś wskazówkami.

- Ja widzę smu­tek,
ja czuję lęk
i nie­na­wi­ści kroplę,
sły­szę dźwięk.

Dla­cz­ego je­stem tym,
a nie in­ny­m?
Dla­cz­ego mie­szkam tu,
a nie gdzieś in­dzi­e­j?

Co ja zro­biłe­m?
Czym za­słu­żyłem,
że je­stem Po­la­ki­em,
a mie­szkam na Ukra­i­ni­e?

Nie, nie wstydzę się tego!
Bo Po­la­cy i Ukra­i­ńcy
należą do na­ro­du je­d­nego,
na­ro­du - wi­ecz­n­ego,
na­ro­du - wi­erzącego.
Wi­e­rzącego - w Pana Boga na­szego.


No to witaj na PP i do jutra.

No to wróciłam.

W języku polskim nie trzeba powtarzać "ja" co chwilę, dlatego w pierwszej zwrotce można to opuścić.

- widzę smu­tek,
czuję lęk
i kropli nie­na­wi­ści
sły­szę dźwięk.
"Kropli nienawiści" dlatego, że można wyobrazić sobie spadającą kroplę i odgłos jaki wydaje.

- Co zro­biłe­m? - tu też nie jest potrzebne "ja"

- Nie, nie wstydzę się!
Po­la­cy i Ukra­i­ńcy
należą do jednego na­ro­du,
na­ro­du - wi­ecz­n­ego,
na­ro­du - wi­erzącego.
Wierzącego w Pana Boga na­szego.

Ale to oczywiście tylko sugestie, z których możesz skorzystać, ale nie musisz.
Na razie nie jest to jeszcze zbyt dobry wiersz, ale sądzę, że z biegiem czasu będzie coraz lepiej.

Miłego pobytu na PP