Witaj mike
No, no... mam nadzieję...że na dłużej zagościsz w poezji
Pisanka ciszy - ogromnie mi się to podoba
w moim atelier niebycia snuję cię
natrętnie pędzlem po płótnie - i jeszcze toZabieram
Pięknie malujesz nam codzienność... bo właśnie tak widzę Twój obraz. Postać...ta jedyna, ta najważniejsza ubrana w barwy, które odkrywa się każdą chwilą i pomimo, że malarz zaplanował już kolory, światło...to jednak, każdy najdrobniejszy nowy szczegół pojawia się w nieoczekiwanym momencie. Tak jakby trochę...odkrywać siebie na nowo, mimo, że jesteś z tą osobą od wielu już lat
Zaglądaj częściej do poezji
Uśmiech posyłam

To, co podoba mi się tutaj najbardziej, to nieoczekiwana zmiana miejsc i próba namalowania świata oczyma kobiety. Lubię takie operacje na otwartym sercu.
Jak na mój spory przerost testosteronu przystało, nie łyknę tego w całości, ale zatrzymałam się przy kilku perełkach, jak:

czy:


Zresztą ostatnią strofę może jednak przełknę bez siekania. Bo boli.

Nie bądź taki skromny, Mike, bo nieskromnie mówiąc wpadłam w ramiona tego wiersza oczarowana doborem słów i wytworzeniem klimatu.
Tyle tu pięknistych fraz np. te dwie:




Ale jest ich dużo wiecej. Nie będę przytaczała wszystkich, bo wyjdzie, ze kopiuję cały wiersz.
Także nie poprzestawaj na prozie. Pisz również wiersze, bo całkiem dobrze Ci to wychodzi. Pozdrawiam serdecznie

Witam
Zaglądam jak obiecałem. Wybrałem ten wiersz, bo malarstwo to mój konik
Pointa genialna! Całość bardzo dobra, połączenie tęsknoty z malarstwem, choć może się wydawać banalne, jest bardzo naturalne i tu tą naturalność udało się pokazać.
Zastanawia mnie czy duże natężenie słów nawiązujących do dźwięków (cisza, addagio, oddech, szmery) jest zabiegiem całkowicie świadomym i pomysłem na wiersz czy po prostu masz wyobraźnię muzyczną bardziej niż malarską W każdym razie wyszło to frapująco choć za pierwszym czytaniem mi się to trochę gryzło. Po kliku czytaniach tak naprawdę jedyne co mnie razi to "pisanka" Jakoś mi nie pasuję do reszty. Całość jednak pozostaje spójna.

Hej Mike, wpadłem zobaczyć co takiego naskrobałeś trochę czasu temu. Podoba mi się próba spojrzenia na rzeczywistość oczyma kobiety, podjąłeś wyzwanie i mu podołałeś. Kobiety inaczej patrzą na świat niż my mężczyźni więc duży szacun że sobie poradziłeś POINTA ZARĄBIŚCIE GENIALNA, świetne ujęcie szarej rzeczywistości, a może nie takiej znowu szarej? Opisałeś miłość w sposób bardzo dobry pomimo tego że o rzeczach abstrakcyjnych trudno sie pisze. Związki między ludzkie to bardzo trudna sprawa, sztuka kompromisu nigdy nie była łatwa i nie każdemu wychodzi. Miłość, Love, ech przez nią człowiek widzi wszystko w rożowych barawach, ale czy nie jest ona najwyższą z wartości? Czy warto dla niej cierpieć? Nie każdemu ona wychodzi, nie wierzę w przeznaczenie ale czasem porostu no nie uda się z różnych przyczyn. Często ludzie samotni tworzą imaginację kochanki z potrzeby szukania uczucia, poczucia byciem kochanym . Niestety często doprowadza to do zguby. Bardzo ciekawy tekst, skłonił mnie do wielu refleksji Utwór zabiera odbiorcę w poetycką podróż przez jeziora i rozległe rzeki artyzmu, przez które można płynąć i płynąć. Tekst ten bardzo mi się spodobał, umiesz pisać i dobrą prozę i poezję. Czekam z niecierpliwością na kolejne Twoje nowe kawałki, czuję że nas pozytywnie zaskoczysz! Tekst oczywiście zasługuje na najwyższą ocenę na Portalu, Well done!!!!!

Pozdro Stary

cześć mike17, od mojego ostatniego komentu pod Twoim wierszem upłynęło masa wody, jest dobrze, ale nie myśl o obrastaniu w piórka /żart, myśl/, a teraz powaga

nie podobają mi się te pretensjonalne zabiegi:
"zaplątana w parabolę trwania
bezsłowiem budzę oniemiałe szmery"
to jest mrugnięcie oczkiem w kierunku sentymentalizmu, jaki reprezentuje kobieca poezja, tak; jestem świadom, że nie ma czegoś takiego jak kobieca czy męska poezja, bo jest dobra albo zła, ewentualnie jeszcze zjadliwa i proszę kobiety, by na mnie z tego powodu nie naskakiwały, jest coś takiego jak percepcja odbioru, a ta nas płciowo różni

dalej też jest podobnie, ale ociera się o konkret /co lubię/, z którym jako czytelnik mogę się utożsamić, zrozumieć, wyobrazić, i to jest clou, od którego odsączyłbym te wszystkie przedobrzone obrazowania

ogólnie mi się podoba, jest rytm, płynność, się czyta, z małym ale jak wyżej

pozdrówka