Obserwuję ...
(z rzadka)

A przecież znam Ciebie ze słowotworzenia, piszesz, rozmawiasz z Julią i nie tylko z nią, coraz dojrzalej, coraz lepiej, tak, że przystanąć trzeba i sięgnąć do tych pierwszych małych monodramów, robi wrażenie, naprawdę.

Zolu, jakoś nie umiem nie uciekać do puenty, ale wierzę, że każda jest początkiem drogi ku następnej, aż pewnego dnia, przyjdzie chwila na tę najważniejszą, jaka będzie nie wiem, ale mam nadzieję, że warto czekać. Dziękuję, że czytasz, pozdrawia cieplutko.

Abi, "słowotworzenie", "monodramat" - brzmi poważnie i szalenie artystycznie, miło się czyta.
Dziękuję. I pomyśleć, że kiedy zaczynałam cykl myślałam, że pewnie to będzie publikacja dla samej autorki, tym serdeczniej dziękuję i pozdrawiam.

Al, pewnie i moja, i Twoja kropla znają ten sam ocen, rzekę, strumień, źródło, a teraz zawisły na szybach okien, w miejscach, których nie łączy południk; świat jest tajemniczy.
A konwalie już kwiaciarze zbierają w bukiety. Wiesz, obudziłaś wspomnienia? Kiedyś jedna cudowna mama prosiła dzieci, aby nie zbierały konwalii, bo bardzo kocha te kwiaty. A ja pamiętam tamte las, tamtą mamę i majową wycieczkę. Jutro piętnasty maja, piękny dzień... Pozdrawiam Al, sercem Julki, która się zamyśla wspomnieniami...

Są takie momenty w życiu, że
Wtedy koniecznie trzeba odkryć na nowo geometrię szczęścia i poczytać cykl Juliowo-Julandowy.
Ogłaszam konkurs na nowe synonimy "pięknie" i "doskonałe"