Miło Cię widzieć pod wierszem, Kolbertyno, dziękuję za czytanie i komentarz.

Pozdrawiam.

Wiolinku,

to miłe, cieszę się.


początkowe słowa tekstu pełnią niekiedy rolę jego tytułu tzw. incipit, w tym wierszu zastosowałam taki właśnie zapis.

Pozdrawiam serdecznie.

Wiolinku,
muszę Cię zmartwić, też nie lubię gwiazdek w tytule, ale póki nie wymyślę tytułu (będzie ciężko), który nie będzie powtórzeniem pierwszego wersu, muszą pozostać, bo inaczej to nie będzie incipit, a zwykłe powtórzenie. Uff, ale zamotałam.

technicznie bezbłędnie, rymy świetne, rytm prowadzi czytelnika od początku do końca bez zacięcia.

Zaś co do treści, nie przepadam za "pisaniem o pisaniu", ale tutaj wszystko jest na swoim miejscu, nie mam do czego się przyczepić. Fakt, że trudno mi tutaj mówić o czymś naprawdę odkrywczym i porywającym, ale nie zawsze to jest potrzebne w poezji aby była ciekawa. Umiejętne wykorzystanie znanych motywów też tworzy dobre wiersze.

Pozdrawiam

Weszłam tutaj po trzech szczebelkach - na pierwszym dojrzałam wiersz, który opowiada o swojej funkcji pokazywania życia, na drugim - nie dość, że pokazywania, odzwierciedlania, to jeszcze jego upiększania, dodawania wrażliwej struny, na trzecim - tworzenie wiersza jest jak tworzenie życia w sensie kreowania, czynienia, byśmy w odpowiednim momencie, miejscu, zatrzymali się (przecinek), zareagowali (wykrzyknik), zakończyli dawno ciągnącą się niepotrzebnie sprawę (kropka) czy wysnuli wnioski (średnik). Akurat tutaj podłożyłam pod życie interpunkcyjną stronę wiersza (może najmniej w sumie adekwatną, bo interpunkcja odchodzi często nieco do lamusa w poezji, co też o czymś przecież mówi), ale to tylko wierzchołek góry lodowej, najprościej uwypuklony przeze mnie.

Tak więc sobie powskakiwałam na szczebelki, tak spojrzałam...

Pozdrawiam zapachem kawy i słońca.

No i proszę, można w kilku strofach powiedzieć, czym jest poezja, co interpunkcją, jak pisać wiersze. Lekko, z humorem i bez zadęcia.

Pozdrawiam