wpadłam, bo Kasia mnie zaciekawiła tu tak skromnie i przyjaźnie. nie mam zarzutów. delikatnie się z Kaśką przespacerowałam i podglądnęłam, co robi. tyle. delikatnie bardzo dziewczęco i naiwnie troszkę.
spodobało mi się.
pozdrawiam. Kasia

Urocze!


Cudne.

Tak właśnie, przyjaźnie. wiktoria ma rację, lepiej teraz (choć niedokładnie pamiętam poprzednią wersję). Ja tu się zgubiłem. Wzięło mnie to. Kasia mnie obezwładniła, jej ciepło, za duże serduszko. Z dobrze wypełnionego obowiązku należy się mruczenie... A twój komentarz, Kasiu, jakoś tak mi uzupełnił wrażenie Kaśki. Teraz pełny-m, mogę sobie iść, Kasia sobie poradzi.

A co z innymi wierszami. Uwiodłaś mnie, deborah, muszę Kasię poznać.