Niesamowity wiersz.
Nieprawdopodobne metafory - czuje się w nich potęgę tysiącleci i archetypów.
Niepokoi.


mniam

Pozdrawiam

Ależ to piękne! W zachwycie zaproponuję jednak, co niżej:



- bez przecinka po Ewie,



- ... jabłczywie nadgryzione serce
do pestek.

Nie jestem pewna, czy Cię przekonam. Chciałabym, bo "jabłczywie" jest szersze... Ok. Myślę, że się rozumiemy. Pozdrawiam,

z.

Ps. Nie podoba mi się tytuł. Urobiłabym od łacińskiej nazwy mgły coś na wzór "angina pectoris".

sam pomysł połączenia fajny, ale jakoś w takiej formie brzmi dziwnie.



Brzmi dla mnie trochę sztucznie. Nie mówię, że źle, tylko jakoś dziwnie. A tak z innej beczki, co to jest sadonizm? Kto pyta nie błądzi.


Pozdrawiam,
Ann.

Ale mnie chodziło z tym "jabczywie" o skojarzenie: serce - jabłko - łapczywie.

Skoro jednak mnie nie zrozumiałeś, to znaczy, że ma być po twojemu.



z.

Witaj,
tytuł bardzo mi się podoba, intryguje, fajna gra skojarzeń. Tak samo jak wspomniany sadonizm. W życiu nie wpadłabym, że to od ang. sad. Kapitalnie to wymyśliłeś, brzmi bardzo naturalnie, jakby słowo istaniało od zawsze
Co do samego wiersza, to jak dla mnie przerost formy nad treścią. Za bardzo przekombinowany, tak jak Zachary myślę, że niektóre momenty brzmią po prostu sztucznie, zniechęcają, zabierają lekkość i gładkość. Jak np. tutaj:
Urzekł mnie za to wers

Całość odbieram jako ciekawą, trochę medyczną wariację na znany temat. Może ciut za mało liryczną, jak na wiersz, jak dla mnie.
Pozdrawiam

"Jabłczywe serce nadgryzione do pestek" - nie zmieniałabym tego, Hipku.
Jabłczywe serce niesie w sobie mnóstwo znaczeń, a i rytm tej frazy jest dobry.

"Sadonizmy" także mnie nie rażą.

Przy okazji - uwodzi się czymś, a nie na coś.
Uwodzisz uśmiechem, a podrywasz na super auto.
Czyli - uwodzi podroszeniem.

Natomiast:
- Po­trze­bu­ję je­dy­nie do­trzeć - jest dość niezręczne stylistycznie.
Lepsze byłoby - potrzebuję jedynie dotarcia do miejsca -

A w ogóle - jak zwykle ciekawie grasz na wyobraźni.
Kupiłam to.

Popieram. ))

Wodzenie a uwiedzenie to dwa bardzo różne słowa, Hipciu.
W tej konfiguracji nie dajesz szansy czytelnikowi na domyślenie się proweniencji tej frazy.
Gdyby to było - wodzi na podroszenie - to sprawa jest bardziej czytelna.
A tak nie wiadomo, czy celowe, czy też błędne gramatycznie.
Ja bym w tym przypadku zastosowała kursywę, skoro to w jakimś sensie zniekształcony cytat.
Bo kursywa mówi, że zabieg jest świadomy.

Miłego

Sadonizmy czuję pod skórą, równie dobrze budzą z kojarzenia z sadem jak i markizem de Sade, sadyzmem, całą seksualną otoczką, która bardzo często stanowi jedną z płaszczyzn interpretacyjnych w Twoich wierszach, Krystianie. Nasycasz wersy wieloma znaczeniami, wiersz jest zawieszony pomiędzy jedną interpretacją, a drugą, jest jak "Gra w klasy" Julio Cortazara, jego konstrukcja jest wyrafinowana, przemyślana, niemalże mistrzowska. I wybacz, że ja o tym erotyzmie ciągle, ale on tutaj jest czymś w rodzaju krwiobiegu, tętni, bije podskórnie z pozoru niewidoczny. Nie trzeba być wcale Tobą, żeby załapać te wszystkie neologizmy, trochę obycia z literaturą piękną i uważne spojrzenie w zupełności wystarczy. Idealna proporcja między formą a treścią. Tyle przestrzeni zostawiasz dla czytelnika, dajesz mu tyle drogowskazów, przecznic i sprawiasz, że każda wybrana przez niego droga będzie obfitowała w piękno, że na każdej zastanie dojrzałe owoce, czekające tylko po to, aby je zerwać. Jestem urzeczony.