Gdzieś na Czarodziejskiej w królewskim Krakowie,
a może w stolicy na Hożej czy Słodkiej
(to nie jest tak ważne), mieszkała Antosia,
a z Tosią: Łaciatka, pies, zwany Tupotkiem,

Tumblibusie, stworki w niebieskich płaszczykach,
trzy dudki, dwa wróble i strasznie zły kocur.
Maskotki, pluszaki, biedronka z komarem,
którego już znacie z bajeczki o Piotrku.

Antosia wciąż pyta, bo ciekawa świata.

Kto mi powie, czemu smoki zieją ogniem?
Gdy marudzę, mówią, że mam muchy w nosie,
choć much nie mam (mogę przysiąc na sto kleszczy).
Czemu tydzień ma dni siedem, a nie osiem?

Torebki z herbatą są z folii czy z włókien,
ile trzeba dziurek, by przepłynął wrzątek?
Skoro wóz ma cztery koła, to dlaczego
tato w Land Roverze wozi koło piąte?

Idź do cioci – mruknął zza gazety wujek.

I pobiegła Tosia prędko, co sił w nogach,
 do salonu. Ciociu (woła ciocię Anię),
powiedz … A że z Tosi wiercipięta, w główce
już kiełkuje całkiem nowe zapytanie:

Szybkowar naprawdę gotuje tak szybko?
Od zwykłego rondla nie różni się wielce,
odrzekła jej ciocia – spodek no i rączkę
ma zwyczajną, parę trzyma szczelniej,

w ten sposób jedzenie jest gotowe w krótszym
czasie. Wrr… grr… (sagan głośno zagulgotał).
Pssst… rozszedł się zapach po bajkowej kuchni.

Ryżowe kuleczki z filetem z kurczaka!

Podano do stołu, zapraszam na obiad.