A ja Tobie powiem - nie bój się
Dopóki o lęku piszesz tak pięknymi słowami, nie jest źle i zawsze można wziąć się w garść.
Jutro spojrzysz za siebie z łagodnym uśmiechem.

Pozdrawiam, Julando

Al, Kolbertyno, oswajanie strachu dla zajęczego serca, to wyzwanie, nie zawsze się udaje. Wdzięczna za Wasze słowa, dodaję je do przepisu na rozumienie zdarzeń. Jeśli wydarza się jednak coś, co nie powinno, nie musiało, łatwo się spłoszyć, a jeśli nic nie można zrobić, zapada się energia, to wierszowe "przytul" staje się lekarstwem.
Dziękuję za ślad pod wierszem, trochę innym wiem, tym bardziej jestem wdzięczna - pozdrawiam serdecznie. <3 <3

Ten wiersz naprawdę uspokaja i łagodzi. Strach był kiedyś moim cieniem. Czuję te słowa bardzo głęboko.

Szara firanka sączy pod powieki ciężkość ???

To nie jest głębokie. Znam dobrze teksty Inesy Kruszki i wiem, że potrafi pięknie pisać. Ale z tą głębią w tym wierszu, to przesada. W mojej ocenie, nikt nie odważy się skrytykować Julandy, choćby z uwagi na dorobek. Ja też nie zamierzam, ale na Boga ??! "ostatnia myśl zaciśniętą w mrok kwadrą" ???

daty oddalają
Ziemia jak okręt
dryfujemy

To dryfowanie to raczej efekt zmęczenia. I nie wmawiajcie mi Al-szamanko, Kolbertyno, Wiolinie, Adelino i Slovia, że Ziemia jak okręt, dryfujemy, to szczyt możliwości Julady.

Widzisz Wiolinie, chodzi o to, że jak ktoś taki jak Julanda napisze wiersz, to wszyscy biją Jej brawo. Nikt NIKT NIKT NIKT nie odważy się napisac czegoś choć lekko kontrowersyjnego. Nie mówiąc o komentarzu niepochlebnym. Jak napisałam, znam teksty Julandy, ale ten nie przemawia do mnie. A głębia ??? GŁĘBIA ? Piszesz, że jeśli jej nie widzę, to nie oznacza, że jej tam nie ma. Owszem. Tak chyba jest z każdym wierszem. Czytałam wiele Twoich komentarzy, w których pisałeś autorowi, że nie widzisz głębi. Ty masz prawo nie widzieć głębi a ja nie ? Mam jednak prawo wyrazić swoją opinie, nie sądzisz ? Tu każdy wyraża swoją opinię, więc ja też mogę ?! Do mnie ten wiersz nie przemawia. Julanda płynie na fali fantastycznej opinii i tekstów, które każdy zna. Ja też. Więc, szukaj Wiolinie swojej głębi, a ja poszukam swojej, OK ?

Witaj Mozart. No tak - w sumie rację masz z tym czuciem głębi....Jeden się w niej utopi a drugi z niej wypłynie. Dobrze więc - zachowajmy swoje racje. Ja swoją chowam w kieszeni - na później. Pozdrawiam.