Kurde, musiałam sprawdzić w słowniku co to znaczy "wyranżerowany", człowiek całe życie się uczy. Ale brzmienie tego słowa w towarzystwie rozklekotania i wyperswadowania bardzo obciąża wiersz. Taki jakby łamacz języka. A chyba nie o to chodzi w czytaniu poezji. Tylko o odkrycie przekazu i emocji. Mi te słowa przeszkadzały. A kiedy wyobraziłam sobie jagodowe lody z orzechami, to nie powiem jak zareagowałam. No trochę przedobrzenia tu jest. Ale końcówka fajna. Świętego boga i bladą dupę przyjmuję bez oporów. No to tyle. Pozdrawiam

Kochana, nie musisz nic zmieniać. Wiersze to jest tak osobista sprawa, że pisze się je przede wszystkim dla siebie, a potem dla czytelnika. Ale jeśli się je upublicznia, to trzeba się liczyć z tym, że nie każdy odbierze je tak samo, jak my czujemy. Na tym polega poezja. Tak naprawdę cały wiersz, to jedna wielka metafora. Wystarczy spojrzec na dobór slów. Dla Ciebie tym słowem było "wyrażerowany", dla kogoś innego nie, a dla jeszcze kogoś innego tak.
Gdyby było inaczej, nikt by już jej nie czytał. Zawsze pokazujemy w niej część siebie i szukamy czegoś dla siebie. Czy pokarzemy lub znajdziemy to inna sprawa.
Wszystkiego dobrego

Też bym nie zmieniła, Akacyjko.
Takie zderzenie "poważnego" słowa z treścią niby mniej poważną i o wydźwięku lekkiej groteski, w dodatku z końcową brzydką pointą, jest całkiem dobrym zabiegiem.
A przy okazji - zauważyłaś, że nieco rymują się ze sobą słowa "rozumowi/załagodzi" i "rzucać/dusza"? Widać wciąż chodzą za Tobą wiersze rymowane.
Ale to nie przeszkadza.
Spodobał mi się wiersz.

Serdeczności