Już drugą godzinę stoi pod ścianą Brzydka Metafora
Dopełniaczowa. W remizie strażackiej w Myciskach Niżnych
trwa potańcówka, pary śmigają na parkiecie, głośno gra muzyka,
ale nikt nie chce zaprosić do tańca Brzydkiej Metafory
Dopełniaczowej. Obok niej podpiera ścianę Niepotrzebna
Przerzutnia. Jej też nikt nie zaprasza. Brzydka Metafora
Dopełniaczowa ma tłuste włosy, wągry i nos jak hamulec
od karuzeli. Niepotrzebnej Przerzutni wyrastają z nosa i uszu
włoski. Śliskie od łojotoku kaszaki błyszczą w świetle jarzeniówek.

Blademu Poecie żal się zrobiło Brzydkiej Metafory
Dopełniaczowej i Niepotrzebnej Przerzutni. Zabrał je ze sobą
z remizy i umieścił je obie w swoim wierszu. Wiersz pisał całe
czterdzieści dni. Był to wolny wiersz. Blady Poeta szybko pisać
nie potrafił.

Kiedy Blady Poeta wreszcie skończył swój wiersz, zalogował
się do internetu i umieścił swój utwór na Portalu Poetyckim.

Wiersz wisiał w galerii tylko piętnaście minut. Natychmiast
pojawili się klawisze. Ubrani byli w ciemne mundury i piaskowe
koszule. Każdy z nich miał pokaźny pęk kluczy do cel i kajdanki.
Klawiszom nie podobał się wiersz Bladego Poety, a szczególnie
raziła ich Brzydka Metafora Dopełniaczowa i Niepotrzebna
Przerzutnia. Wzięli nieszczęsny wiersz pod ręce i wyrzucili
go na zbity pysk z galerii. Wiersz nie bronił się wcale. Był to
słaby wiersz i nie miał szans wobec dwóch barczystych klawiszy.
Może gdyby wiersz był mocny, wtedy spróbowałby stawiać opór,
ale tak? Klawisze od razu wyczuli, że wiersz jest słaby i pewnie
dlatego byli tacy brutalni.

Blady poeta otarł krew z rozbitego nosa i udał się do szynku
utopić swoje smutki w alkoholu.

Brzydką Metaforę Dopełniaczową znaleziono powieszoną
w piwnicy na sznurze od żelazka. Z oczu płynęły jej łzy
i mieszały się z gilami, które wypływały jej z nosa wielkiego
jak hamulec od karuzeli.

Niepotrzebna Przerzutnia rzuciła się pod pociąg osobowy
z Trzebiatowa do Tczewa.

Klawisze po służbie wrócili do swych domów, gdzie
żony biły ich po łbach wałkiem do ciasta za to że tak
mało zarabiają.