poniedziałek to szczególny dzień tygodnia, trzeba wracać do przyziemnych spraw, a tam mniej lub bardziej udana, rozciągnięta aż do piątku "walka o chleb" i trzeba się mocno starać, by "w kieszenie nie wysłał wiatru" ;
motyw pierwszego dnia tygodnia w polskiej kulturze został już dość wiernie oddany przez Chmielewskiego /komedia: "nie lubię poniedziałku"/w formie krzywego zwierciadła lat siedemdziesiątych ub.wieku, ale nie stracił nic ze swej ówczesnej aktualności, jedynie "rekwizytorium" się nieco zmieniło;
ale wracamy do wiersza, piszesz ciekawą metaforyką, jednak mam lukę interpretacyjną w
przyodziać - w co?czym?
lub czytam tak - "brakiem gotowości"
linia północy - północ na zegarze, tylko jak wzlecieć ponad pomijając poniedziałek, by wylądować we wtorku myślę, ze jedynie w wyobraźni można rozciągnąć tę granicę mijającego "dolce far niente", dla niektórych nigdy się nie kończy ogólnie ciekawa metaforyka w temacie z pozoru mało ciekawym
pozdrawiam

muszę przyznać, że masz rację mimo wszystko widziałbym tam coś niebanalnie skonkretyzowanego /bez urazy dla autorki/

no to do następnego
hey