No to porozmawiajmy, Adelinko.

Tytuł - czy nie lepiej dać inny, skoro powtarzasz go w pierwszym wersie?

Zaimki zwrotne:
- spo­wia­dam się Tobie i Ni­ko­mu
wy­zna­ję ale się nie przy­zna­ję - przy okazji, po co ten rym?
że moja wina moja wina
wina
Ni­ko­mu po­wiem że
jak nikt się czuję - za dużo ich, przesiałabym.
Poniżej masz jeszcze dwa.

Przy okazji:
- wiel­kim krzy­kiem - a jest mały krzyk?
Myślę, że sam "krzyk" by wystarczył.

- Ni­ko­mu po­wiem że
jak nikt się czuję - potrzebna inwersja? Może jednak - że czuję się jak nikt?

Zastanawiam się jeszcze, czy naprawdę potrzebne są wielkie litery w "Tobie/Nikomu".
Nie dałabym ich, bo czytelnik sam je zrozumie.
No i usunęłabym tak duże odstępy między linijkami. A przy okazji kursywę.

W sumie myślę, że wiersz jeszcze do dopracowania.

Miłego

A nie spróbowałabyś pobawić się jeszcze wersyfikacją, Adelinko?
Rozdzielić wiersz na myśli, dając linijki odstępu?
No i jeżeli przy dodawaniu wiersza klikniesz na "wyłącz edytor wizualny", to odstęp między wersami będzie mniejszy. Wiersze wtedy lepiej wyglądają.

Aha - zwróć uwagę na nadmiar zaimków, niektórych można się pozbyć bez szkody dla wiersza:
- że sły­szysz szum spa­da­ją­cych
z mych ramon złych myśli
to tylko moja wina - unikaj form typu "mych/twych" - tu można ten zaimek usunąć. Aha, masz literówkę. A "tylko" nie jest potrzebne - zwięzłość w tym wersie podkreśli jego wagę.
- moje grze­chy czar­ne pa­ję­czy­ny - tu również "moje" nie jest potrzebne, bo wiadomo, czyje grzechy.

Przy okazji "wyznaję" też można usunąć, bo spowiedź to przecież wyznanie.
Również dopowiedzenie "sumienie mam nieczyste" wydaje się zbędne. Przeczytaj bez tego i bez "wyznaję" - narracja staje się płynniejsza.

I to byłoby już wszystko.
Pointa dobrze podkreśla wiersz.

Miłego

Jeżeli wziąć pod uwagę, ze tytuł "grzechy" stanowi jednocześnie pierwszy wers, to lepsza byłaby zmiana szyku:

grzechy

wyznaję nikomu i tobie

- wy­ba­cze­nie gry­zie szyję i kark - "szyję" masz powyżej, zostaw sam kark.

Wiersze to puzzle.
Ale w pewnym momencie poczujesz, że każde słowo wskoczyło na właściwe miejsce.
No i wiersz zawsze musi trochę odleżeć, by móc spojrzeć na niego świeżym wzrokiem.
A z biegiem czasu wszystko staje się prostsze.

Miłego