Myślę, że po małym dopracowaniu będzie niezła migawka, Samarzysto.

No to jedziemy?


Oba "jest" zbędne.
Przy okazji przecinek po "zbłądzić" również.
Wspomnień zawiłych w teraźniejszości? Do rozjaśnienia stylistycznego.


Tę mentalność inaczej bym ujęła. W mentalności ogółu?


Po co to "sami"?


W co puka, skoro jest za oknem, za drzwiami?
Może - nieśmiało przystaje nadzieja?


Byle tylko nic nie zmieniać.


Literówka poza tym.
Boimy się kochać, boimy tracić.


W wyścigu szczurów/w machinie globalizacji.
I przypadkowy rym - pracy/globalizacji.
Nie upychaj za dużo do jednego zdania.




Dzień za dniem pogania.




Rym.


Dobrego wszystkim błędnym ludziom.
Fakt, że wciąż się gubimy. Ale to nie znaczy, że nie można się odnajdywać.

I oto cala prawda o ludziach błądzących.
Ładny tytuł.
Żal i gorycz epatują na czytelnika. I rozczarowanie. Ludzie w odwiecznym kołowrotku - u Ciebie zebrani w jeden schemat. Taki natłok niezadowolenia i krytyki może drażnić, jednakowoż - z drugiej strony - warto pisać o tym, co boli, co idzie w nietęgim kierunku, bo może ktoś przystanie i sprawę przemyśli. Tylko czy akurat ten, o którym jest tekst? Ale to już inna broszka. Niestety, często bywa tak, że nie widzimy w sobie tego, co złe, nawet jak ktoś nam poda na tacy. Przed nos.
Tutaj nie podajesz rozwiązań - może ich nie ma...?
Ładnie napisany szkic, choć mocno wytarzany w pesymizmie. I ogólnie jakoś się nim zbytnio nie przejęłam.
Zręczne porównanie do recyklingu, chociaż nazwanie ludzi śmieciami to mocne skojarzenie.
I tak w ogóle to mi się pomyślało, że końcówka mogłaby przynieść jakiś zwrot, iskrę jakowąś, które gdzieś odskoczy, by zapalić inną ściółkę na drodze. Pewnie, ze wyszłoby z konwencji i założenie dla całości, ale byłby to jakiś punkt wyjścia do klepnięcia czytelnika, by z marazmu wypełzł, w jaki wpadł, czytając miniaturkę.

- to tak celowo bez końca do końca?

Pozdrawiam zmierzchającym niebem.