Ludzie patrząc w małą klatkę, 
widzą żyrafę, naturalnie, 

patrzącą się nienachalnie, 
widząc, nie dziwią się wcale. 

Dlaczego nikt się nie dziwi, 
czyż jej miejsce w klatce, 
czy może raczej przy matce, 
w Afryce, gdzie żyją jeszcze ci, co bardziej prawdziwi. 

Otóż ludzie to takie dziwne stworzenia, 
że żyrafie dziwić się nie mogą, 
oni nawet sami sobie nie pomogą, 
zamykając się w klatkach sami, z przerażenia. 

W klatkach umysłu zamknięci, 
żyją na linii dom - praca - pieniądze, 
pochłaniając przy tym swoje żądze 
pozbawieni marzeń, turyści, włóczędzy.