Oj, Mike, czasem wydaje mi się, że przesadzasz w tych pochlebstwach. Ot, taka opowiastka w temacie Zaśrodkowania nr 7 Nic takiego, zwykła rymowanka, Michale. Ale dziękuję bardzo za miłe słowa.

Witam!
Dołączę się do komentarzy mike. Dla mnie bomba. Pocieszam się faktem, że tego miejsca nie można znaleźć.
Jestem pod wrażeniem. Nawet sylaby mi się zgadzały. Super.
Tylko tak dalej.
Serdecznie pozdrawiam
Arras

Strach się bać, ale fajnie się czyta. Byle nie dzieciakom na dobranoc, bo mokre przescieradła w pakiecie

Witaj, Milu. Wiedziałam, że jak mnie odwiedzisz, to zostawisz fachowy i konstruktywny komentarz Wiersz napisałam po tym, jak zadałam temat w Zasrodkowaniu. Nie miałam go wcześniej
Co do glist, to gdzieś sprawdzałam i były wymienione wśród robaków rozkładających ciała. Muszę poszukać i ewentualnie poprawić, jeśli namieszałam.
Pozdrawiam

Witaj, Amso. Chyba muszę się udać do programu "Mam talent" Już się zastanawiałam nad zamianą glist na larwy... Jeszcze podumam
Pozdrawiam poniedziałkowo

Dzięki, poprawiam zatem

Darku i Maniu, zmieniłam już i wykosiłam glisty, więc temat zakończony Dziękuję za odwiedziny i logiczne podejście do sprawy

Nie spodziewałam się takiej dyskusji pod moim wierszem O zwłokach, rozkładach ciał, larwach, glistach i czerwiach. Jestem w szoku! Ale w końcu sama tę dyskusję sprowokowałam - wierszem
Wyjaśniam jeszcze sprawę biesów i diabła:
Bies – w przedchrześcijańskich wierzeniach Słowian personifikacja bliżej nieokreślonego złego ducha, demona zła. Nazwa bies wywodzi się z prasłowiańskiego *bĕsъ, od praindoeuropejskiego *bboidh-, oznaczającego "powodujący strach, przerażenie".

Biesy mogły wnikać w poszczególne osoby i kierować ich działaniami (stąd określenie "zbiesiony", przypisywano im też pilnowanie skarbów ukrytych w ziemi. Bytowały w lasach, bagnach i w głębinach wodnych

Diabeł (gr. διάβολος diábolos – oskarżyciel, oszczerca) – w judaizmie i chrześcijaństwie ogólna nazwa złych, upadłych aniołów; inne określenia: szatan, demon.

Początkowo w folklorze polskim diabły były to legendarne, rogate postacie, wywodzące się od złych lub złośliwych demonów – tzw. czartów lub biesów – pochodzących z mitologii słowiańskiej. Dopiero po chrystianizacji słowo diabeł stało się synonimem słowa szatan.

W demonologii judaizmu i chrześcijaństwa oraz satanologii średniowiecznej diabły (szatany) tworzą hierarchię i są upostaciowione.

Dla mnie diabeł różni się od biesa. Choć dla DiM może być to to samo.
Pozdrawiam

no nie, aż tak się nie boję
A żeby nie było, że offtop, to jeszcze raz powtórzę: superowy temat i takież wykonanie. Przeczytałam po raz kolejny, z przyjemnością.

No proszę, najpierw pomysł, a potem sama dałaś się skusić

Dziękuję, Romantyczna, za fajne skojarzenia, za odwiedziny i miłe słowa.
Pozdrawiam

Dziękuję, Borku, za odwiedziny i komentarz. Chyba jeszcze nie do końca orientuję się w tych rymach i dlatego prosiłabym o wskazanie, które z nich są gramatyczne. Jak będę wiedziała, łatwiej mi będzie ich unikać.
Pozdrawiam

Jejku, Gwiazdo, dziękuję. Zapraszam do pozostałych moich "dzieci". Z dumą pozdrawiam