Mike - zdaję sobie sprawę, że może wiersz jest nieco niezrozumiały. Zastanawiałam się, czy zdradzić o co głównie mi w nim chodziło. I powiem Ci (choć może to być rozczarowanie) że chciałam tu trochę pomieszać teraźniejszość z przeszłością, sytuację obecnych z tymi, którzy już odeszli i podkreślić, że obecni myślą intensywniej o tych, z którymi egzystują, a nie z tymi, których już nie ma. I tylko raz w roku, 1 listopada, przypomni się ktoś, kto był bardzo ważny. A na końcu dodatkowo poruszyłam tu też nonsens (który mnie przeraża) pisania na nagrobku swojego imienia i nazwiska, bez daty oczywiście, jeszcze za życia. To by było na tyle, jak widzisz Ameryki nie odkryłam Pisałam tylko to, co czuję. Dziękuję, że się pojawiłeś
Leszku - miło, że wpadłeś masz mieszane uczucia, ale ja nie potrafiłam inaczej się wyrazić. Odsyłam do powyższej interpretacji. Dziękuję Ci za wizytę i cenne spostrzeżenia.

Pozdrawiam

refleksyjne i ciekawe to nieporozumienie . można żyć bez życia . długim snem . klinicznie wręcz.

dziś tylko
słowa przemoczone wiatrem= ładnie brzmi tylko przemoczone to kojarzy się z wodą, deszczem, no ale skoro nieporozumienie to może nawet lepiej.

i ja sobie pozwolę, że się spodobało stwierdzić
, - jednak i mnie owe żyjąc bardziej pasowałoby na żyją i czytają,
ale to Twój wiersz

ależ to Twój wiersz, jak już się rzekło

ajw - miło, że wróciłaś i dopowiedziałaś dziękuję