Poruszające teksty (słowa "od autora" też robią swoje!). Według mnie forma idealnie pasuje do tematu - oszczędnie, prosto, bez zbędnych udziwnień. Uwiera mnie tylko jeden wers:

"słoniowatość dłoni przysłania spokój nagich powiek" - jakieś to niezgrabne, myślę, że warto pokombinować w tym miejscu (w stronę prostoty)

Zostałam zachęcona na tyle, by przejrzeć inne teksty autorki
Pozdrawiam!

Witaj Jestem. Rzeczywiście trudny wiersz, bo o ludzkiej tragedii. Kolejny ktoś komu się nie udało. Porusza.
Technicznie jednak ma kilka inwersji. Zwracam na nie uwagę, dlatego że sam dostaje za nie po łapach. Wiem że są bardziej śpiewne, czytają się płynnie, ale jednak są błędem. Ponadto wkradł się rym, mierzyłam - żyłam......To "wypatrywanie przez komin" brzmi także niestylistycznie.

zostało mi tylko wypatrywać jak kominem.....



od­gry­złam reszt­ki pa­znok­ci

pa­trząc przez wi­zjer jak gru­bie­je ręka
puchną węzły (chłon­ne)
sło­nio­wa­tość dłoni przy­sła­nia spo­kój na­gich po­wiek

nie mo­głam słu­chać jak zja­dał ci płuca

jedno
po dru­gim
jak grusz­kę mięk­ką i słod­ką
wiesz tę znad ha­ma­ku

***

bro­dzi­li­śmy tak w bez­gło­śni
mimo dwóch mie­się­cy wi­szą­cych nad gło­wa­mi

ja mie­rzy­łam
drogę
(wy­szło osiem ty­się­cy i sto zdro­wa­siek)

nie­wie­le tego
za twoją wiecz­ność

zo­sta­ło mi tylko wy­pa­try­wać jak kominem
wrócisz nieboraku na pió­rach spóźnionych sójek


Pozdrawiam.