gwiazdo i mike - bardzo dziękuję za to, że przyszliście i poczytaliście. Mnie też interesuje ten rejon i kultura tak odmienna od naszej. Początkowo pewne sprawy mogą szokować, ale kiedy przyjrzymy się temu z bliska wchodząc niejako w kulturę wszystko przestaje być takie straszne. Zdarza się, ze ćwiartowanymi zwłokami krmią też ryby. Dla nas jest to odstręczajace, dla nich wrecz przeciwnie.

Co do ostatniego wersu obydwoje macie rację. Nie wzbiłam się na wyżyny, ale chciałam pokazać, że to wszystko dzieje się w majestcie gór, ich potężnych szczytów, które są dla niektórych (tych którzy umierają po drodze) szczytami marzeń. Chętnie jednak posłucham propozycji. Moze komuś wpadnie do głowy coś mniej banalnego. Dzięki

mede_a - dzięki za podpowiedź. Poczekam jeszcze na inne, być może coś wpadnie mi tak w ucho i w oko, że wykorzystam. Miło czytać Twój komentarz

I jeszcze jedno w zwiazku z tym moim zakończeniem. Jedni wchodzą na góry swoich marzeń, inni dopiero po śmierci trafiają tam do tego ich 'nieba' w dziobach 'padlinożernych aniołów'. Chciałam też, zeby ten wiersz był przestrogą, że nie zawsze warto iść do przodu. Czasem lepiej zawrócić ..

Darku - rzeczywiście często piszę i róznych stronach świata, bo podróze są moją drugą pasją, a chyba nawet pierwszą (poezja jest drugą), ale Tybet to miejsce, gdzie nigdy nie byłam i z przekory nigdy nie pojadę. Dlaczego? Zgadnij