Wszystko tu się zgadza, jest przestrzeń, widać dom jakby przez dziurkę od klucza. Pomyślałam od razu o konflikcie ojciec -syn, tak mocnym u Franza Kafki. Bardzo podoba mi się Twój wiersz, Wiolinie.
Pozdrawiam!

''w domu wynajętym przez chłód'' - tak zapisałabym ten wers. reszta, jak najbardziej, na tak. pozdrawiam.

Wiolinie,
ustawiam się zaza, podpisuję się i etc. pod tym, co napisane przed.
owoż znam, przetrawiałam to i owo, łącznie z fazą oczyszczania, ale piętno pozostaje.

nie wszystko można wyrzucić z siebie, bo jak w windowsie, wyskakuje komunikat, że nie można usunąć pliku, który jest właśnie używany.

obyśmy zdrowi! pozdrawiam najcieplej!

Doceniam wartość emocjonalną tego wiersza, również wykonanie.
Oszczędne słowa, ale to dobrze, w poezji mnie to przekonuje, w prozie - jeśli umiejętnie podane - również.
To jest nośny temat, dotyczy większości z nas, i ja go wałkuję w swoich wypocinach.

Dobra robota.

Niezwykłe strofy. Dziewięć wersów, surowych, oszczędnych, suchych, a efekt krzyku na miarę obrazu E. Muncha. Przestrzeń wiersza aż drga od podskórnych emocji, strach czający się w wersach wiruje, układa się w fale, rozlewając w rozpaczliwe pytanie: Czy to ojciec. Straszne.



Dziękuję Stwórcy, że to nie mój krzyk.

Marukjo
Zolu
Lathio
Gwiazdo
Coca
Mike
Shinobi
Akacjowa
Mede_o
Romantyczna

Właściwie komentarz pod nickiem każdego z Was zabrzmi podobnie.....Temat który nigdy się nie kończy i jakby przybierający na sile, dziecko - rodzic. Maltretowanie fizyczne i psychiczne, stało się jakby domeną naszego kraju. Każdy z nas umiałby zapewne dopisać kolejną taką tragedię maltretowanego dziecka, która wydarzyła się na sąsiedniej ulicy, w pobliskiej wsi czy miasteczku.... Czasem w duchu przyznajemy - jakiż to komfort, że możemy tylko o tym przeczytać, usłyszeć.....
Temat bardzo trudny, zatem bbb dziękuję za tak przychylne komentarze. Pozdrawiam serdecznie.

Widzę mroczne tło tego wiersza.
Przejmujące, kąsające chłodem.
A na Twoje pytanie w tytule odpowiem... tak.
Ale...
Wygląda na to, że surowo biologicznie.
A ja tak lubię miękko, z wyczuciem, po ludzku.
Mocny ten wiersz, ostry do bólu.

Witaj Ajw. Dlatego że temat taki z głęboką raną, więc i wiersz o podobnym zabarwieniu. Pozdrawiam i dziękuję za pochylenie się nad wierszem.


Al. Wiesz pewnie sama jak trudno w tym temacie, cokolwiek tłumaczyć psychologowi....Zapewne temat znasz najgłębiej, najbardziej boleśnie. Ocierasz, lub ocierałaś się o takie sytuacje.....Pozdrawiam serdecznie.

Wiem Mike.....Zobacz jakie to wszystko cholernie głupie.....Wisz - czasami takie rzeczy dzieją się na naszych oczach, a my niestety z racji niewtrącaniasię, chorzy na znieczulicę, cicho przyklaskujemy tragedii.....Pozdrawiam .

Mede_o - wychwyciłaś - zobrazowałaś niesamowitą, niewidoczną dla innych nić.....Tak, najczęściej jest tak jak piszesz. Dziękuję za taki sublimat z mojego wiersza....Pozdrawiam.

Piękny wiersz, porusza. Od tytułu jest ciekawie = czy to ojciec

w wy­na­ję­tym przez chłód domu

ude­rza spoj­rze­niem

dłu­gim jak bicz " można wejść w klimat wiersza . Zapowiada niemiłość ojcowską i gra emocjami a co więcej "chłód domu uderza spojrzeniem" zdaje się być tu piękną przerzutnią kosztem inwersji . (mike, napisz o tym prozą)

Dobry temat. Podany oszczędnie i chłodno, co nie znaczy, że krew się nie gotuje. Wręcz przeciwnie.
Dużo miejsca dla odbiorcy. A byłoby jeszcze więcej, gdyby nie tytuł. Mocno naprowadza i w porównaniu do dystansu, który daje się wyczuć w wierszu, jest przeładowany emocjami.
Ja wolałabym zgadywać.
Ale to Twoje dziecię.

Mike - nie dlatego to mówiłem. Przecież w wielu przypadkach jesteśmy bezbronni.


DiM. Dziękuję że wybrałeś się tak daleko....Chciałem żeby poruszył. Pozdrawiam.


Mede_o.....Po pierwsze powiedziałaś pięknie poetycko - "ładniejsza od moich wierszy", po wtóre - pokaż mi się - ocenię . Wiesz że w necie 99% ludzi kłamie.....Pozdrawiam.


Witaj Morfino. Trudno do końca Ciebie zadowolić, ale nie ma sposobu żeby stworzyć wiersz - ideał. Zawsze kogoś będzie coś uwierać.....Dziękuję że oceniłaś wiersz tak wysoko. Pozdrawiam dobronocnie.

Będę bronić tytułu w takim kształcie, jaki mu nadał Wiolin. Bardzo uzasadnione posunięcie. Bez niego wiersz traci wymowę. Bez niego to tylko opis trudnej relacji między synem i apodyktycznym ojcem, nic więcej. Dopiero tytułowe pytanie nadaje jej wstrząsający wymiar: ofiara- kat. I jeszcze jedna funkcja tytułu i takiego a nie innego rozwiązania w wierszu- uzmysłowienie, że niestosowanie typowych środków przemocowych- bicia, wyzwisk- przez rodzica, a jedynie emocjonalny chłód i domowa dyktatura- daje taki sam efekt dla psychiki dziecka, jak postępowanie agresywnego alkoholika stosującego przemoc fizyczną.
Ps. Wiolinie, nietrudno być ładniejszym od moich wierszy ;-) Może kiedyś się spotkamy. Zycie bywa nieprzewidywalne, a z Mazur nad morze, to nie jak na antypody.

Witaj Poke.

Pomilczeć - to dobre słowo dla takich sytuacji...ale też i nie milczeć. Może trzeba by się otworzyć na takie zachowania innych, i wreszcie odważyć się mówić o tym głośniej? pozdrawiam bbb.



Mede_o.

Znów tak trafnie sprecyzowałaś mój zamiar że aż się zaczynam bać. Czytasz mnie....masz absolutną rację. Zmiana tytułu może przynieść tylko stratę.

Ps - tak właśnie jak piszesz - świat to niby wielki, ale i jakże mały balon. Spotkania w końcu chodzą wśród ludzi. . Pozdrawiam.


Witaj Julando.

Niewspółczesny? To mnie zaskoczyłaś! Czy niedawna matka - dzieciobójczyni pięciorga niewinnych istot też jest nie z tej epoki? Skąd w młodych ludziach ( mowa też o Warszawie - wczoraj podawał to dziennik tv) tyle agresji prowadzącej do pobić, gwałtów itp? Uważam że tamto, dawne pokolenie było bardziej normalne.....właśnie to pokolenie skrzywdzone wojną wiedziało jak boli krzywda....To dobre pokolenie...Wydaje mi się że dzisiejsza rozwydrzona młodzież, nie mająca żadnych autorytetów, robi właśnie to co robi...Zresztą nie da się wszystkich podłożyć pod jeden wspólny mianownik..... Mam nadzieję że więcej na świecie jest dobra....Niech zwycięża. Pozdrawiam....