Popsułeś całą zabawę tym tytułem, a tyle można było sobie nawymyślać Ale rozumiem, pewnie z obawy o nieczytelność tekstu, bo faktycznie - nie należy do przejrzystych i łatwych w odbiorze. Wiesz, trochę mi przeszkadza natłok obrazów na tak małej przestrzeni, nie czuję płynności - porównujesz peela do dziwki (swoją drogą bardzo udany fragm.), nagle wyskakuje źrebak, a już za chwilę peel zwraca się do tajemniczego "jego" (bo tu można sobie interpretować różnie). Nie wiem czy te przeskoki myślowe zastosowałeś świadomie? No niby można sobie tłumaczyć, że podobnie niespójnie, nerwowo pracuje mózg palacza, który próbuje rzucić nałóg Jest kilka ciekawych tworków słownych:





kilka ładnych fraz (np. ta z dziwką i ostatnia, "pled jak krajobraz po ogniu" - bardzo). Mam wrażenie, że to świeży tekst i można nim się jeszcze pobawić. Ale grunt, że jest co poczytać

Pozdrawiam!

Empatio,
Z pewnością, ale to przyjemność, iż jednak znalazłaś coś, co Ci się spodobało. Pozdrawiam!

Alllelujo,
Nie wiem, czy popsułem... tytuł przyszedł mi od razu do głowy, a treść nie tylko doń nawiązuje.
Zgadzam się z tym natłokiem. Takie mam teraz pisanie, taki okres, muszę po prostu wyjść z pewnych spraw i popracować nad warsztatem raz jeszcze. Tutaj próbowałem przedstawić wiele obrazów na niewielkiej płaszczyźnie, troszkę mdło wyszło, przyznam.
Popatrzę i popracuję. Dzięki wielkie, pozdrawiam!

Ajw,
Dziękuję za te cytowane - przyznam nieskromnie, że to moje ulubione również. Pozdrawiam!

Na pewno przecztyawszy po raz kolejny odnajduję więcej ciekawych zwrotów. Myślę, że Twoja poezja wymaga wracania
Pozdrawiam pati

Whole,
Nie musisz się 'wkurzać'; dla mnie najcenniejsze jest to, kiedy mimo wszystko mam Czytelników, którzy dostrzegają w tekstach to i owo. Poezja opiera się na wieloznaczności i dowolności interpretacji - w moim, i jak sądzę, większości mniemaniu - więc Twoim prawem jest widzieć własne odniesienia. Mnie to bardzo cieszy.

Empatio,
Miło mi, a widzisz - są teksty, do których wracać trzeba, bo pierwsze czytanie nie sprawia, iż w lot je łapiemy.

Naiwna,
Jak z Allelują, tak zgadzam się z Twoją opinią. Jest tu wiele obrazów, zastanawiałem się nad rozbiciem wiersza na dwie części bądź dwa różne teksty; zobaczymy. Dziękuję pięknie za odwiedziny, pozdrawiam!

Nigdy nie rzucałam palenia, ale doskonale czuję się w klimacie tego utworu. Nie odczuwam braku płynności, wręcz przeciwnie- dla mnie wszystko klarownie płynie i każdy z wywołanych obrazów jest na miejscu. Wszystko jasne. Czwarty dzień bez papierosów i wtopa- „nazwij mnie dziwką, puściłem się z dymem”. Nie było łatwo: „skręty palców”- jak skręcany tytoń, gdy braknie fajek lub kasy na nie, stąd też i „ohydni bibularze”, ciemność, obręcze, powrozy, bo nie jest łatwo- wszystko kręci się wokół nikotynowych mąk abstynenta. Nałóg więzi, skuteczniej niż kajdanki. Przeskok do nieokiełznanego źrebięcia logiczny., zwłaszcza w zestawieniu z piękną frazą:


Tak jak oszalałego w płomieniach konia może uspokoić tylko zarzucona na głowę derka, tak takim relanium dla peela na nikotynowy głód jest obecność obok kogoś dlań WAŻNEGO. Dalsza część to opis efektu „dania dupy” ( sorki, skoro „dziwka”)- mach- to „rozkosz ablacyjna”- jak chłodny kompres na rozpalone ciało, przezskórna, odkrywająca puste płuca i napełniająca je cudownym sztachnięciem się. I w końcówce- znów jedyna szansa, by wygrać z nałogiem- czyjś tors, piersi- przy swoich. Rewwwwwwelacyjny wiersz.
Odarłam go z poezji, przepraszam- ale nie umiem napisać tak pięknie jak Ty.
Nigdy nie rzucałam palenia. Tylko dlatego, ze już sama myśl o tym jest nie do zniesienia.

ks_hp- skupiłam się na oczywistościach zasugerowanych tytułem, jednakże odnajduję się w wierszu i w innych kontekstach interpretacyjnych, ale jednak w sferze walki z szeroko pojętym, zniewoleniem. Tak szeroko- że tym nałogiem również może być i samo życie. Schemat ten sam- i ratunek ten sam- w innym człowieku. Ten szeroki kontekst- to dodatkowy plus dla Ciebie.