Zacznę od końca:




taka puenta przytrafia się raz na ileś wierszy: głęboka i dwuznaczna, to zdecydowanie mój ulubiony fragment z tego tekstu.

Wracając do początku: "pociała" też mnie zatrzymały, nie czuję tego i wydaje mi się być przekombinowane, ale gdyby autor zechciał rzucić jakiś trop, to chętnie zmienię zdanie.
Po "pociałach" dałabym kropkę. Pomijając szczegóły, to trudno mi się odnieść, metafory mnie przerastają. Przy takich tekstach nie chodzi o rozumienie, wiem. Chyba poczekam, może inni czytelnicy wyłapią coś czego ja nie widzę i nie czuję. Bo paradoksalnie coś mnie tu przyciąga

Pozdrawiam!

Witajcie,
Już wyjaśniam pociała. Otóż, oczywiście, ma się kojarzyć z ciałami; prefiksem po- zaznaczam, że są to ciała w stanie 'już po' - jeśli wiecie, co mam na myśli. Dodatkowo chciałem, żeby niejako przywoływało na myśl 'połacie'.

Ajw,
bardzo ładnie to nazwałaś - niezmiernie mi miło. Ciekaw jestem, czy trop, który obrałaś, jest tym, który ja miałem na myśli; ale mniejsza o to - Czytelnik może interpretować, jak chce.
Pozdrawiam!

Allelujo,
nieskromnie powiem, że też jestem zadowolony z puenty. Ale mimo wszystko dziękuję, że ktoś to zauważa.
Tekst jest trudny, jest trochę kombinacji, trochę lepszych, trochę gorszych - zdaję sobie z tego sprawę. Mógłbym wyjaśniać krok po kroku, ale - po co? Czytelnik niech rozumie po swojemu. Pomyślę o tej kropce.
Wracaj, kiedy tylko najdzie Cię ochota!
Pozdrawiam!

Kresowiaku,
Czytaj sobie, jak Ci się podoba - lubię, kiedy Czytelnicy sobie przestawiają, układają po swojemu, gdyż mogę zobaczyć tekst z różnych perspektyw, a dzięki temu pewne szczegóły niewidoczne z początku. Dziękuję pięknie i pozdrawiam!