Jest naprawdę fajnie. Jedynie w dwóch miejscach mam ochotę się przyczepić i zrobię to

- tutaj pokusiłabym się o poszukanie jakiegoś płynniejszego przejścia z jednego obrazu w kolejny. Ale to jest na dłuższe pochylenie się nad tekstem, bo chodzi o to, żeby nieco wygładzić, a nie zepsuć. Bo może wystarczyłoby pozbyć się słowa "języka", a być może trzeba to jednak inaczej ugryźć

- nie wystarczyłoby samo lecimy w przepaść bez "a my"?

Tyle czepiania. To drobiazgi, bo całość całkiem zgrabna. Jest tutaj znacznie lepiej niż w poprzednim tekście, który czytałam.

Pozdrowienia

Iwonko, wchodząc w twoje progi wiem, że dostanę dobry erotyk, okraszony niezwykłą scenerią i klimatem, którego trudno ująć w słowa, bo bardziej się go czuje, niż można go zdefiniować.
Jak tu, w tym wierszu, gdzie w paru wersach dałaś mi obraz, którego punktem centralnym jest miłość, obok Afryka i cały jej przepych piękna, lecz nie to najważniejsze, liczy się bliskość i to ją poczułem natychmiast, kobietę i mężczyznę w wieczornej godzinie...
Ostatni wers, zdmuchiwanie świec jednoznacznie mówi o rozkoszach, które są udziałem tej pary.
Poczułem twój wiersz, jest gorący i kipi ukrytą namiętnością, którą się wyraźnie czuje, i to czyni go kolejnym dobrym erotykiem w twoim wydaniu

a wiesz co?
może by tak, skoro my jest dla Cię ważne:

a my w przepaść - już do domysłu, czy skaczemy, czy lecimy, czy rzucamy się.

a poza tym. przyjemnie, zaszumiało sawanną. niemniej troszkę mnie uwiera wyliczanka na początku, która zawęża możliwość interpretacji. zaprezentuję/zaproponuję coś, choć boję się, że odbiorę pomysły, ale niech tam. spójrz:

ażur przesącza światło. noc ścieli się na ścianach w uszach
rytm Afryki - chybotliwe łóżko z dziurawą moskitierą.

celowo pozbyłam się cieni, bo wydaje mi się, że ażur, w kontekście nocy, zbyt mocno kojarzy się z cieniem, co stwarza wrażenie przegadania. kołysze zastąpiłam dywizem. chybotliwe też zbyt blisko z kołysze.

na język pomysłu nie mam


serdecznie.

ajw - lubię Twoje wiersze, zwiedzam dzięki nim świat i to w sposób mało turystyczny. W Afryce jak widzę pulsują zmysły, rozpalone nie tylko równikiem. Zastanawiają mnie owe cętki, sugerują drapieżność. Hm... Kto jest łowcą a kto zdobyczą? Chyba wiem.

- tutaj bym dała
my w przepaść goniąc wiatr i zdmuchnięte świece

Ale to Twój wiersz.

Bardzo mi się jednakowoż podoba całość. Słyszę tam-tamy

całość ładnie brzmi.
rekwizyty ograne ale umiejętnie podane dają pozornie proste obrazy o różnym zabarwieniu.
wprowadzają skojarzenia i domysły:
= pięknie, ale
opanowały ruchy łowcy = y y y wpadają na siebie

= moim zdaniem to masło maślane, chybotliwie samo z siebie niestabilne - chwiejące się = kołyszące, logicznie to - kołysze chwiejące się łóżko a idąc dalej kojarzy - kołysze kołyszące się łóżko . a może ja inaczej odbieram i nie mam racji. Pozdrawiam.