Jeszcze tu nie byłam? A to taki piękny wiersz... On i ona- dwoje do poprawki, jak z filmu z M. Streep i T. Lee. Jonesem. Nie lubię kombinować w nie swoich wierszach, bo to dla mnie jakbym wdarła się przemocą w cudzą intymność, grzebała w trzewiach i robiła tam generalne porządki: usunąć śledzionę- zbędna; wątrobę nieco wyżej; serce jeszcze bardziej na lewo i wyciąć jeden z przedsionków, bo psuje kompozycję wnętrza. Jeśli coś proponuję, to wyłącznie usunięcie z wiersza wykroczenia wobec gramatyki czy interpunkcji bądź środki służące rytmice.

Ale tu ośmielę się coś zasugerować. Bez "on ona" wiersz również pięknie popłynie, a- moim zdaniem- zacznie się bardziej poetycko. A monolog zamieniłabym na dialog. Przepraszam za tę ingerencję. Tak jakoś mi wyszło.

Obraz osobliwej, zimnej, wręcz trupiej relacji damsko-męskiej.
O miłość tu raczej nie chodzi, może o wymianę płynów, szybki sex bez zobowiązań, jakieś ersatze prawdziwej namiętności i szczerego kochania.
Smutny obraz, smutny wiersz...
Jak czasy, w których ludzie boją się otworzyć przed drugim człowiekiem, "pożyczą" mu na chwile swoje narządy płciowe, ale nic poza tym.
Pozostaną w swojej skorupie, sobie wierni.
Lodowato, i poczułem to jak zły dreszcz na grzbiecie...
Jak historia z portalu dla tych, którzy szukają sexu bez obietnic, że "będę z tobą aż po grób..."
Wiersz sugestywny, wyrazisty, z tych, które kłują treścią.
Jak życie, które daje marne podróbki z Chin...

Mnie się on wydaje strasznie przedobrzony za sprawą zbyt dużej ilości epitetów i innych dookreśleń. W ogóle taki trochę karkołomny ten tekst. Dużo lepszy był poprzedni, który czytałam. Ten, jakby z całkiem innej bajki, jakby innego autora.

Nie ma jednak powodu do zmartwienia, jeśli to są poszukiwania, próba odnalezienia swojego stylu, bo może to oznaczać, ze wkrótce nie będzie się już dało przy żadnym Twoim tekście psioczyć i marudzić. Może tak być, ale czy będzie, zależy wyłącznie od Ciebie.

Powodzenia

klimat jak z pewnej sceny filmu "Kiedy Harry poznał Sally"

Muszę się zgodzić z Bożeną, że Twój poprzedni był lepszy, co nie znaczy, że ten jest zły. Dla mnie genialna jest puenta:



- w pierwszych z tych wersów zastosowałaś coś jakby potrójny oksymoron, dzięki czemu nabiera on niesamowitej głębi, w drugim - ciekawa "kulminacja akcji" w postaci telekinezy

Pozdrawiam serdecznie