hm... wg Levinasa twarz innego (np. człowieka) wzbudza odpowiedzialność, zmusza do myślenia, czy to będzie możliwe, gdy podmiot zmieni się w przedmiot[bo nie może być pewny jego podmiotowości]?
przede wszystkim usunęłabym wielką literę, w końcu to nie list. nie za bardzo łapię - podmiot zespala się ze swoim kochaniem(?), przyjacielem(?), odbiciem w lustrze (?), a potem staje się psem. mogłoby się wydawać, że po takim osiągnięciu będzie raczej dumny.

hyde - jak zwykle zadziwiają mnie próby interpretacji - muszę się mocno powstrzymywać, żeby nie napisać, co miałam na myśli
ale proszę - zwróć uwagę na tytuł
ginger - to miło mi

Rozumiem opisaną relację tak:
PL zawieszona jest między uwielbieniem do TL i chęcią utożsamienia się z TL a poczuciem gotowości do upokorzenia i ogołocenia się z "ja" (a nawet rezygnacji z godności: empatia//pozbawia mnie twarzy), byle tylko nie zostać odrzuconą przez "Ty".
W tym sensie kobiecy to wiersz, bo kobiety są rzeczywiście na to gotowe. Sądzą, że może dlatego je lubimy ;> Ale nie dlatego.
To ostatnie zdanie to już moja osobista polemika z postawą zademonstrowaną w wierszu

no cóż - widzimy. o ile ja to "wy ludzie"

On tez jest tym psem?