kiedy zieleń się staje niebieska,

wielkie słońce mniej ważne od gwiazdy,

lepszych gości ma szopka niż hilton,

wszyscy ludzie są cudem. tak, każdy.

zapach wzruszeń kołysze firanką.

puste miejsce przy stole zasmuca,

gdy ktoś odszedł, wyjechał, nie wrócił.

wyciągamy wspomnienia z lamusa.

karp królewski się oddał w ofierze,

by tradycji zdarzyło się zadość.

śledzik uszka nastawił poważnie,

by usłyszeć, czym żyje dziś salon.

dziecię małe, niewinne, bezsilne

moc potężną przyniosło ze sobą,

bo jednoczy nas wszystkich w królestwo,

gdzie na tronie są miłość ze zgodą.

oby troska i czułość spod strzechy

były dla nas prawdziwym wyzwaniem.

wrota w sercach otwórzmy na oścież,

człowiek bogiem ponownie zostanie.