dla mnie wiersz ten ma dwie odsłony. pierwsza - trudna i złożona metafora (w dwóch pierwszych cząstkach). druga to przyjemne, otulające słowo. wiążące mocą, która zanika zaraz po wybrzmieniu wersów.

czuję, że wiersz miał dużo mówić, na wiele spraw zwrócić uwagę. wiem, że nie płynę równo z myślą autora. zdaje się, że coś jest wydumane za bardzo, bym mogła się uchwycić i odpocząć. nie znajduję tu wiele dla siebie.
choć uważam słowa za bardzo dobrze dobrane.

pozdrawiam. Whole

Bardzo, ale to bardzo podoba mi się...

I już to starczyłoby za wiersz, gdyż jest materiałem na wiele interpretacji.
Reszta nie przekonuje mnie, wydumana, przegadana i nic nie wnosi.

Pozdrawiam

Whole,
Może jest trochę wydumane - to wiersz-eksperyment, próbowałem pobawić się przerzutnią i porozciągać znaczenia. Oraz trzymałem się tytułowego prawa Snelliusa, chcąc, aby metaforyka wiersza ściśle przylegała do tematyki optycznej.
Dziękuję i pozdrawiam!

Allelujo,
'Prosty' traktuję jako komplement, wiedząc, że często hermetyzuję swoje teksty. Wodna symbolika to coś, co do mnie przylgnęło na stałe i niejednokrotnie odwołuję się do niej w wierszach (mało tego; jeden z moich cyklów nazywa się morza).
Pomyślę o 'lekkim'; rzeczywiście, wydaje się być zbędne.
Pozdrawiam!

Szamanko,
No cóż, nie zdołam wszystkich zadowolić... ale cieszę się, mimo wszystko, że znalazłaś ulubioną frazę.
Pozdrawiam!

Ajw,
Pięknie dziękuję. Częściej niż do fizyki odnoszę się do biologii, metaforyki anatomicznej - choć i w moich tekstach wiele symboliki astronomicznej, co jest działem fizyki, a więc nie mogę jednoznacznie zaprzeczyć, iż się do niej nie odwołuję. Zgadzam się - to interesujący zabieg, gdyż można mówić o wielu płaszczyznach interpretacji, tej prostszej oraz tej głębszej.
A swoją drogą - nie znosiłem fizyki.
Pozdrawiam!

Wszystkim życzę Szczęśliwego Nowego Roku!

Tak ładnie i spokojnie odbijasz od brzegu, płyniesz, czarownicujsz (w sumie to nie wiem, czemu widzę w Twoich wierszach czary, nie potrafię tego w żaden logiczny sposób wytłumaczyć) żeby dopłynąć, dobić i odbić się ponownie. Coś jak podróż bez końca

Pięknie wplotłeś rekwizyty, które ciężko przetrawić w wielu tekstach. Tutaj cudnie wpasowują się w całość, a nawet nie wyobrażam wiersza bez nich. Jak i życia bez bezksrzydłego obok

W sumie to nawet się dziś przeniosłam w świat Tolkiena (choć jeszcze całkiem trzeźwa jestem )

Pozdrawiam i do poczytania