W spadających liściach, które nie chodzą na lunch jest pomysł, jest coś intrygującego. Niemniej, w dwóch wcześniejszych wersach tego nie ma, owszem - całość się zazębia, nawet nie oczekiwałbym jakiegoś rozwinięcia (w żadną ze stron). Mnie to jednak nie porwało, wszelkiego rodzaju szelesty są bardzo często wykorzystywane i trudno z nich wydobyć chociaż odrobinę poetyckiej świeżości.
pozdrawiam

Tak sobie to rano przeczytałem i od razu pomyślałem, że na wiersz za mało.
Więc teraz, kiedy tłumaczysz, że to experyment, to daję wiarę.
Jednak mało tu lirycznie - dominuje coś, co nazwałbym "sałatą słowną", bo jakoś mi się to nie układa w konkret, jako czysta forma ok, jako kawałek z przekazem, już nie.

albo przy biurku,w officie gdy nie chodzisz na lunch..

Zrób z tego haiku, daj do przetłumaczenia Japończykom, a później dopiero się zdziwisz.
A swoją drogą, fajnie mieć czas na lunch, tutaj go nie ma, jesteśmy jak te liście (...)
Pozdrawiam!