Jeśli o mnie chodzi, to bardzo dobry kawałek... prozy. Ślicznie proszę o ciąg dalszy. Podoba się. Pozdrawiam!

teresa481014 - przyszłam do prozy za julandą , a tu wiersz.

zrezygnowałabym z jej, ale i kiedy. Rozumiem powiązanie sukienki, babci i zapachu mamy, moja wiecznie szyła, przerabiała, może dlatego nie miałam problemu. Ale zgadzam się z poprzedniczkami, jest w tym proza, tzn. byłaby z niego również ładna opowieść , jednak to jest bardziej pogranicze, niż wiersz, chociaż gdyby niektóre słowa zabrać, przerobić środkowe strofy bardziej przypominałby w rytmie wiersz. Chcę powiedzieć, że nie zawsze sposób zapisu warunkuje poezję. Ale od razu się przyznaję, specjalistą nie jestem.
Jednak całość mi przypadła do serca i w wyobraźni widzę tę sukienkę, jej kolor, nie wiem dlaczego, ale w kolorze burgundu .
Pozdrawiam serdecznie

Widzę nadal to ale :-). To Twój wiersz, zmiana czegokolwiek leży w gestii autora:-) . Jaki kolor miała sukienka, bardzo jestem ciekawa:-)

Wejście rzeczywiście jest dobre. Odczytuję w nim specyficzny klimat wprowadzający czytelnika w zamierzchłe czasy, ale dalsza część jako wiersz rozczarowuje. Brakuje metafor i warstwy lirycznej. Zajrzałam do Twojego poprzedniego wiersza i jest inaczej. Tym razem uważam, ze jest to kawałek prozy zapisanej w wersach.
Pozdrawiam serdecznie

teresa481014 - o, widzisz, teraz jest poetycko, może jeszcze zamiast wycinać - skroić, wykroić; wycinanie kojarzy mi się raczej z zabawą nożyczkami w kolorowych papierkach, albo jakieś inne wycinanki, ale to nie jest aż tak istotne.
Dziękuję za zdradzenie koloru, ale dla mnie i tak zostanie w kolorze starego, dobrego wina.

Również serdeczności.

Pozdrawiam

I takie właśnie małe, bezcenne wspomnienia budują nasze "tu i teraz".
Mały ciuch, jakiś prezent, jakieś zdjęcie.
A ile pod tym.
I można poczuć zapachy i zobaczyć obrazy.
To jest właśnie magia tego, co łączy dawność z dniem dzisiejszym.
I daje nową jakość
Zakrzepnięcie przeszłości w dniu dzisiejszym.

Mike - bardzo dziękuję. W nowym roku Twoje, u mnie odwiedziny - dziękuję.

Vanilivi na pewno masz rację... może do tego powrócę przy czasie chociaż... myślę, że jest w niej zawarta opowieść z puentą - to napotkana na strychu stara, aksamitna sukienka przywodzi na myśl i matkę, której już nie ma, i babcię, której niestety nie znałam... Pozdrawiam