Dla mnie to poezja w ostatecznym kształcie. A metafora:

"wypełniam pęcherzyki

powietrza którym oddycham

kolorami zaginionej tęczy"

cudna. Mądry wiersz. Bardzo się podobało.

Bo, Kieszonko, tylko marzenia popychają nas do przodu, nadają, obok miłości i przyjaźni, sens życia, wywołują miły dreszcz oczekiwania, bo czasem powolne dochodzenie do celu bardziej cieszy i daje więcej satysfakcji niż osiągnięcie go.
Ale marzenia trzeba mieć i tworzyć sobie coraz to nowe cele i snuć plany, wtedy rozwijamy się.
Nie warto rozpamiętywać przeszłości, duchów nic już nie wskrzesi, liczy się jutro i dziś.

Spokojny, stonowany wiersz, wersy rzucone jakby z pewnej perspektywy, bez narzekania i rozdzierania szat - jak zwyczajne godzenie się z Losem, któremu jednak warto wyrywać czasem to, co może nas uszczęśliwić

witajcie- dziękuję Wam ślicznie za komentarze to miło że ktoś przeczytał Mede_a ciesze się, że Ci się podoba Bioko nie mam harmonogramu działań i nigdy takiego nie miałam bo od lat przyjmuję to co przynosi mi chwila miałam tu raczej na myśli tych, których obserwuję ale to nie istotne ważne, że ktoś to czyta jeszcze raz dziękuję Mike 17 prawda marzyc lubię i taka już moja natura ale jak trzeba mocno stąpam po ziemi i cieszę się chwila, którą mam i serdeczności z mojej kieszonki

A59o i Tanya dziękuję Wam ślicznie za poczytanie i serdeczności ślę z kieszonki

dziękuję serdecznie Zoleńko - wiesz jakie to dla mnie ważne, ze Ty tutaj serdeczności z mojej kieszonki ślę

Oj, chyba coraz bardziej odczuwamy, że marzenia umierają zaraz po wyfrunięciu z nas. A potem tyko magister, dobra praca i zasilone konto. Choć w dzisiejszych czasach to akurat magister niekoniecznie ma zasione konto

Witaj Poke,

cztery ostatnie wersy to Ty, reszta to cywilizacja. Trafia do mnie Twoja poezja, pisz częściej, proszę.

Poke

Mam nadzieję wpadać częściej, jeżeli dasz ku temu okazję