Chcesz, bym i ja cierpiała, młoda (Intro)Werterko? Już któryś raz TU wracam, zamiast uczciwie zająć się pracą i w końcu mnie zwolnią ze stolca Bo wiem, ze w Twojej łamigłówce nie może być nic przypadkowego, że każda użyta litera ma sens i cel. I tego celu i sensu szukam. Póki co widzę wciąż jak przez mgłę. Kontury coraz wyraźniejsze, elementy budowli rozróżniane, ale całości jeszcze nie ogarniam. Zmęczyłam się, ale to miłe zmęczenie, bo jestem pewna, ze warto i że na koniec otworzą się mi (wierze)je. Wrócę.

Wróciłam. Zacznę od tytułu. A może należałoby od końca? „Pod wezwaniem safo”. Hmm… U kogo innego w tytule z miejsca usadziłabym Safonę, ale u Ciebie nie jestem pewna. Jeśli Safo- to dwa tropy: poezja i miłość z Lesbos. To drugie, zważywszy na rozwinięcie, jest chyba drogą w interpretacyjną przepaść. Jednak - lira.

„Pod wezwaniem”… Eureka! Jak kościół, a więc o świątynię poezji idzie, toteż daruję sobie lesbijskie ścieżki. „Porządek, chaos, przypływ, odpływ”- nieodłączna sinusoida „mąk” poety, która znika w „dali” („sinusioidali”), bo? gdy?- czysty przypływ natchnienia?

W (od)dali dwuznaczny mo(j)żesz plus skontaminowany krzak gorejący z rozstępującym się Morzem Czerwonym w „gorejące morze krwi”. Jeśli przyczepimy Mojżesza bez „j” do poprzedzających wersów przeczytamy: „możesz”- możesz tworzyć, pisać, sinusoida zmieniła się w linie prostą, jest wena, pegaz bryka, „radość tworzenia”.

Ale za chwilę: „mojżesz nie pozwoli zobaczyć gorejącego morza krwi”- nie docieramy do trzewi wiersza, coś blokuje, nie pozwala… cud rozstąpienia wód, „topless topieli”, nie jest cudem- cudem byłoby utaplać się, utonąć w gorejącym morzu krwi.

Oj, introwertko, aż się spociłam ;-) W dodatku nie wiem, czy mnie nie zawiodłaś gdzieś na manowce, bo źle chwyciłam nić. Ale i tak- było warto pobłądzić w tym labiryncie. Dziękuję.

No to jak się obawiałam- pudło

Błąd jest po mojej stronie, introwertko. Po ostatnich Twoich cudnych wierszach weszłam w koleiny daleko posuniętych wieloznaczności i się, jako interpretator, na nich powaliłam. Teraz widzę, jak pobłądziłam. Ale i tak zawsze chętnie w Twoich wierszach pogrzebię, chyba że mnie precz wygonisz :-)

Serdeczności.

Lingwistyczna zabawa, gra skojarzeń, postanowienie: dość "gorejących"?
I dobrze, Introwerko. A za chwilę wyłoni się Ona - jak Afrodyta. Topless.

Fajnie tupiesz nóżką. Czekam na "topless".

Serdeczności,

z.