Chyba mam nieco ponure nastroje, bo mi się wyczytuje tutaj gorycz, ból, żal, albo może rozżalenie raczej. Równocześnie jednak jakby pogodzenie się z rzeczywistością, choć nie wiem, czy można się pogodzić z pewnymi sprawami. Mimo wygojonych ran, mimo odpadniętych strupów, pozostają blizny, które raz na jakiś czas się otwierają i sączą. Czasem nawet krwawią. Nie da się zapomnieć, wypchnąć z pamięci, żeby już nie męczyły. Jedyne, co pozostaje to pogodzić się, w sensie dać sobie spokój z roztrząsaniem i odgrzebywaniem od nowa i od nowa.

Wybacz, takie mnie naszły refleksje podczas czytania. Wiersz świetny, szarpie i pozostawia w stanie zawieszenia, pewnego rodzaju nieważkości, kiedy to się zastyga jakby i znika we własnych myślach, wspomnieniach i rozżaleniach

Pozdrowienia i do (po)czytania

Ile smutku w tym wierszu, a mnie przywiało, bo lubię takie klimaty. Mimo że temat ciężki, to wszystko aż płynie. Podobnie jak Zola ten fragment najbardziej rzucił mi się w oczy

jest kwintesencją wiersza. Oddech muszli na karku ogromnie mnie wzruszył.

Pozdrawiam

Bożeno,
Idealna interpretacja. Chodzi właśnie o gorycz, może mniej żalu, coś w rodzaju pogodzenia się z losem, choć mimo wszystko peel w pewien sposób rozpacza nad tym, starając się jednak opanować emocje.
Miło mi.
Pozdrawiam!

Zolu,
Rozpieszczasz mnie, a ja się czerwienię i delikatnie peszę... Dziękuję mimo wszystko.
'Rozchwiejenie' miało nawiązywać tematycznie do 'zatrzęsienia'. Twoje neologizmy są równie ciekawe, bo i bardziej oryginalne. Muszę to przemyśleć.
Dziękuję i pozdrawiam!

Romantyczna,
Dziękuję za poczytanie i dobre słowo, pozdrawiam!

Ajw,
Bardzo podoba mi się Twoja interpretacja motywu ryby - nawet ja, jako autor, o tym nie pomyślałem!
Muszle na karku odnoszą się do zgoła czegoś innego - wiemy, że one leżą gdzieś tam na piasku albo w piasku pogrzebane... ale wyjaśnienie, jakie podajesz, jest równie dobre - zabieram sobie.
Dziękuję pięknie i pozdrawiam!