To pierwszy Twój wiersz, Julando, który mnie nie zachwycił. Wydaje mi się przerywany i chaotyczny. Nie docierają do mnie emocje. Choć sama nie wiem, może to moja wina, że dziś akurat nie. Pozdrawiam.

Dziękuję Medeo i Ajw, pewnie, aby poczuć ten tekst trzeba być już wypalonym człowiekiem, ale na Was, mam nadzieję jeszcze czas.
Pozdrawiam.
Poke, pozdrawiam.

Pierwsze dwie strofy - ok, choć jakoś do Ciebie pasuje dłuższy zapis, a później rzeczywiście piszesz jakby od niechcenia zaczynając od rzeczowników: emocje, świt, noc, sny. Moze to, ze zaczynasz od tych rzeczowników rwie jakoś wiersz, ale to może tylko takie moje wrażenie.
Pozdrawiam jeszcze raz

Może rzeczywiście się czepiam, a moze to ja julando jestem dziś wypalona

Cieplutko pozdrawiam, zaglądam z wyprawy w plener. Bardzo dziękuję za komentarze, odpiszę, jak tylko będę przy komputerze(...)<3

In, to piękne, jak opisałaś grudki ziemi. Doświetlasz frazy nadzieją, to właśnie dla wiersza najcenniejsze, obraz, którym wleje się przestrzeń wyobraźni czytającego, a najpiękniejsze jest to, że każdy zobaczy tylko jeden, właściwy dla siebie, niepowtarzalny, jak genetyczny zapis `cudu istnienia.
Dziękuję, pozdrawiam wiosennie.

Ajw, to dobrze, że odbierasz właśnie tak, nie pozawalasz na ukorzenienie się, bez szans na wzrost. Wszystko w swoim czasie i miejscu zbiera deszcz i wystawia źrenice ku światłu. Poezja wie o tym najlepiej. Pozdrawiam ciepło.

Wiolin, bratnia duszo i muzyko, dziękuję całym sercem za dobre słowa, pozdrawiam nadzieją, której nie może zabraknąć.

Amso, dziękuję serdecznie, z tym zmęczeniem i wypaleniem, nawet, gdyby chcieć ukryć, to jak paleta, nie taka, nie pastelowa, ale pomyślałam, ze dopóki nie jest to jedynie puszka czarnej sadzy, to znaczy, że można szukać poburzowej tęczy i wielokolorów. Dziękuję za poczytanie, komentarz i zrozumienie. Pozdrawiam pięknie.

Miladoro, nie myślałam, że aż tak to czuć wierszu, to prawda, pryzmat, którym oczyszczam pragnienie, obok wszystkiego, spokojna, jeśli w zrezygnowaniu, to raczej walki, bo mawiają, że "kopać się z koniem nie ma co", ale nie tylko rzecz w faktach, również w sensie, który sublimuje odkryciem prawdziwego dna.
Nad zaproponowaną zmianą pomyślę, bo jest to zmiana koloru z ciepłego na zimny, a to już zmieni temperaturę całości.
Dziękuję serdecznie za słuchanie się w wiersz, pozdrawiam sercem!

Liathianio, pewnie tak by peelka napisała, ale stoi obok, nauczyła się patrzeć i mówi o tym, co czuje. To tło posiada emocje związane z kochać i nienawidzieć, czy jest prawdziwe, może jest tylko cieniem wszystkiego?
Mam nadzieję, że pomimo kameralności wiersz nie pozostaje pustym ziarnem, coś jest w poezji, kiedy wraca w chwili odpowiedniego czasu. Dzielimy się nią, jest darem, rodzajem mistycznego pokarmu duszy.
Dziękuję za komentarz, pozdrawiam pięknie.

Hallam, i Tobie serdecznie dziękuję, pozdrawiam!

a dla mnie to przekombinowane.
pomijam tytuł i wchodzę w treść .
to po pierwszym czytaniu, tak jak bym nie znał Inesy.
w drugim czytaniu świat otwiera drzwi dla poezji.
jest nowe, piękne poznanie w zapoznaniu,
są emocje i obrazy które bardziej dają kalorii niż pączki z całego umownego czwartku.
smak i wrażenie jest ponad .
zaczarowałaś mnie że hej