Witaj

Coraz bardziej lubię teksty zakrapiane chemią i fizyką piękna i dziwię się, że rozumiem je na dwóch płaszczyznach... co studia robią z człowiekiem, ech.
Mało nie straciłam orientacji, wiersz odbieram jako delikatny i subtelny. Z początku jest smutnym wyznaniem utraty witalności oraz czasu. Jednak miłość "dotlenia" każdą strukturę i nie ma się co przy tym marszczyć

Pozdrawiam

tak się składa, że z wykształcenia, nazwijmy to tak, jestem biologiem, dać rasowemu biologowi do poczytania, powie:
- nienasycone kwasy tłuszczowe, lipidy w procesie utleniania, białka i inne węglowodany, nie mówiąc o cyklu (niech będzie krebsa), w mit o chondriach i takie insze przemiany.
Tak naprawdę nie ma tak zwanego humanizmu bez nauk ścisłych i odwrotnie, przypominasz o tym w tekście, w którym jasno pobrzmiewa erotyzm, nie gniewaj się, będzie żartobliwie:
jądra (komórkowe) powinny też mieć swoje miejsce w poezji (tak samo jak i cellulit - w wierszu jest sporo ironii)

I tak trzymać!

Cześć.
Tytuł przyciągnął, obiecywał coś chemiopodobnego, nie zawiódł.
Miałabym jednak kilka uwag:
Przyznam, że nie wiem, jak się aktualnie Rada Języka Polskiego zapatruje na to ubieranie, ale wydaje mi się, że jednak poprawniej jest, gdy ubiera się kogoś lub coś, w sensie dziecko czy choinkę, a ubrania raczej się zakłada (a buty wkłada etc.).
Uwielbiam chemiczne/biologiczne/anatomiczne/medyczne/naukowe/etc. nawiązania w literaturze, co już niejednokrotnie podkreślałam w komciach, podkreślam też jednak zawsze, że przeładowanie działa, moim zdaniem, na niekorzyść, tutaj przeładowanie (i przekombinowanie i w ogóle) dostrzegam w piętrowej konstrukcji Osobiście to dla mnie za dużo, łapię zadyszkę od nadmiaru.
No ale to ja, wiadomo.
Puzdro.

Bo czyż ta rzecz, zwana miłością, nie jest zbiorowiskiem przeróżnych procesów, jakie w nas zachodzą w trakcie "bycia zakochanym"?
Czemu rozpiera nas euforia, rosną nam skrzydła, na myśl o randce nie możemy spać, a czuły dotyk wywołuje... już nie powiem co, by nie zostać posądzonym o byciem totalnym zbokiem

Z wyczuciem i bardzo jednakże wyraziście poprowadziłaś wiersz: intensywną elektryczność poczułem nawet w stopach, bo wyobraziłem sobie całą tę podróż po receptorach i wiem, że ciało i dusza to dwie strony tego samego medalu, nie oddzielisz ciała od "czucia", seks nie zastąpi nam ciepła, romantyzmu, cudownego milczenia we dwoje, dotyku dłoni, słów cicho szeptanych, nawet wypitego piwa gdzieś, nad jeziorem, przy ognisku...

Poczułem dreszcza, bo liryka miłosna bliska mi nad wyraz
A odkrywanie różnych jej odcieni to już przyjemność sama w sobie.
Jak dziś, tu, kiedy mike był, przeczytał i odszedł kontent.

I piosenkę Ci, my good woman, pozostawię w tę noc lutową:

http://www.youtube.com/watch?v=MQipFX7vCV8

Ach, ta Adriana Lima, ach ta melodia...

marukjo - niewiele z tego zrozumiałam, poza tym, że masz kłopoty z cerą (uważam, że przesadzasz, widziałam zdjęcia). Oczywiście wszystkie wyrażenia są mi znane, wiem co one oznaczają biologicznie, ale takie ich dobranie zakręciło myślą, jak na karuzeli. W każdym razie, pomimo pierwszego zdania, wiersz mi się podoba. Jest taki... organiczny, sensualny, ale również dowcipny. Jak rozumiem z ostatnich słów, mimo wszystko marszczenie czoła jest wyrazem całkiem pozytywnym, żeby nie powiedzieć romantycznym, ale to już musiałby być inny wiersz i inna poetyka.

Pozdrawiam