Ładna liryka, Kushinko.
Ale przemyśl, czy naprawdę potrzebny jest ten "Najdroższy".
Bo trochę jakby zbytnim sentymentalizmem pachnie.

No i popatrz na:
- jakbym/jak w twoją/jak pustynne - coś można zamienić.
Usunęłabym także ostatni wers "niech się spełni" jako zbędne dopowiedzenie.
Niech lepiej słowa zawisną w przestrzeni.
No i "niczym snem" też nie jest specjalnie potrzebne przy "fatamorganie" - ona sama dostatecznie dużo mówi.

Szybki przykład:

- Za­glą­dam fi­ran­kom w oczy
próbując wkraść się
w duszę świa­ta

jak w twoją

w po­dró­ży przez słowa
naj­bar­dziej boli ich brak

Cisza
niczym pu­styn­ne słoń­ce rani
fa­ta­mor­ga­ną

wszyst­kie ze­ga­ry piszą ko­lej­ne jutra
w na­dziei na spo­tka­nie

nie po­zwól by za­trzy­mał się czas
choć­by na chwi­lę


Serdeczności

Jako zdeklarowany fan twoich listów jestem po długiej przerwie, ale wciąż pamiętający, zwarty i gotowy
Wiesz, choć to już rok, nadal zaglądam do twojego tomiku wierszy.
To takie pisanie, jakie i ja próbuję amatorsko tworzyć, bo liryzm tego, co wychodzi spod twojego pióra jest jakby kopią mojego własnego pomysłu na poezję.

Bratnie dusze...

Bo i w życiu jest nie inaczej: zawsze dbam o romantyzm i o to "coś", co określa kochanie, a co Ty tak intensywnie oddajesz wierszem prostym, spokojnym, niewydumanym, a szczerym i ciepłym.
To jak coś, co w życiu być musi.
Ta elektryczność, która nie razi prądem, ale sprawia, że nie możesz żyć bez bliskości, bez tego, by znów On było obok, by dotykał, całował, trzymał za rękę i mówił, że kocha.
Tak, takie życie lubię.

I to niezmiennie odnajduję w twoich listach

KIsski