koło czasu - niczym krajzega - wyszarpuje dni z cyklu.
spod zębów wypadają zakrwawione strzępy roku świstaka*,
bolą miesiące, tygodnie sączą się wyjałowioną treścią
pod szarpią wspomnień, dokonując rozkładu dnia za sprawą
laseczek zgorzeli czasowej. noc zamienia się na biel
z porankiem. chichoczą z astronomicznej doby.
 
pomieszały się kartki w kalendarzu, pogubiły.
 
wiosna zniknęła,
gdy odłożyłeś mnie ad calendas graecas**.
 

* - nawiązanie do filmu „Dzień Świstaka” H. Ramisa, w którym bohater co dzień od nowa budzi się w tym samym najgorszym dniu swego życia.

** - na św. Nigdy