Piękny "erotyk na granicy". Szczególnie podoba mi się eteryczne:


- bardzo nastrojowe i subtelne.

i bardzo mocno zapadające:


(Czasem trudno stwierdzić, co jest większą kulą u nogi... - można by dodać).

Pozdrawiam ciepło

Piękny wiersz z piękną pętlą, z puentą i początkiem w jednym miejscu, albo w kilku. Wszystko zależy. Od czynników z zewnątrz i wewnątrz, od spojrzenia, jakim akurat w danym momencie obejmuje się słowa. Od punktu widzenia i nastroju. Od spokoju i niepokoju. Nic nie jest takie, jak mogłoby się wydawać i nic nie jest pewne. I w zasadzie ciężko czasem żyć z tym, że nosi się w sobie równocześnie życie i śmierć. Ziemię. W zasadzie cały wszechświat, który ciężko objąć zmysłami.

I tak sobie myślę, że byłoby pięknie, gdyby można było choć czasem odciąć się, wyrwać z siebie gorycz, smutek i zakorzenić się w całkiem innym miejscu, w innym czasie, w innej przestrzeni. Zapomnieć. Gdyby to było możliwe.

Pozdrowienia i do poczytania

Pozwolę sobie wtrącić słowo - nie wydaje mi się, żeby dobór poszczególnych słów dyskwalifikował utwór jako poezję, jeśli cały tekst jest napisany umiejętnie, a tu tak właśnie jest. Oczywiście rozumiem, że wiersz może się nie podobać, jednak normatywne rozsądzanie, jakie słowa są "niedozwolone" w poezji, wydaje się, co najmniej, nie licować z powiedzeniem Stachury "wszystko jest poezja"

Pozdrawiam

Liathio, to jeden z moich ulubionych wierszy Twojego autorstwa i na tym portalu w ogóle. Często do niego wracam. Zachwyca mnie subtelnie wyrażoną atmosferą smutku, delikatnym obrazowaniem, elegancją, plastycznością. Podoba mi się, że bardzo wiele nie dopowiadasz, że jedynie zaznaczasz pewne rzeczy, pozostawiasz między słowami, a mimo to wizje, które po jego przeczytaniu powstają w głowie, są niezwykle intensywne i zmysłowe.
Szczególnie te fragmenty, powodują, że chcę czytać wiersz jeszcze raz, wracać do niego od nowa:





Fragment o orgazmie do którego uwagi zgłaszali poprzednicy mnie nie razi. Erotyka podana w tak eleganckiej, zmysłowej otoczce, jest czymś, co bardzo lubię w poezji. Nie odczytuję tego również jako seks oralny, bardziej uchwycenie pewnego ulotnego, krótkotrwałego momentu.

Cały ten wiersz jest, mam wrażenie, własnie takim uchwyceniem ulotnych momentów, bardzo mi się podoba, że chociaż traktuje o smutku, o rozstaniu, to w dużej mierze oddaje hołd tym pięknym momentom, utrwala je.

Pozdrawiam serdecznie. Będę tu wracać.