Szkoda, że tak bardzo przegadałaś tekst. Szkoda, naprawdę, bo gdyby z niego wyciąć to, co go psuje, co zbytnio dopowiada i przy okazji psuje odbiór, a wydobyć samą esencję byłby to naprawdę ładny, intrygujący i zatrzymujący czytelnika wiersz. W dodatku z poziomkami wewnątrz. Pomimo, że one są równocześnie niepewnością, to jednak równocześnie nadzieją.

Dotykasz tym tekstem niewidzialnych, delikatnych struktur. Niezbadanych i niewiadomych. Zaciekawiasz, a równocześnie rozczarowujesz zbytnim przegadaniem i dopowiedzeniem. Nie każdy czytelnik lubi być prowadzony, jak nieporadne dziecko, za rączkę. Myślę też, że czasem można, a nawet trzeba czytelnikowi zaufać nieco, jego inteligencji, że pomimo iż nie wyłoży się kawy na ławę, to on i tak z wersów i z tego, co pomiędzy płynie wyczyta/zrozumie. Jest w stanie przy odrobinie dobrej woli znaleźć tropy i pójść, jeśli nie tą samą nawet ścieżką, co autor, to jednak tuż obok. Jako dobry towarzysz podróży, przez wiersz i obrazy.

Muszę też pochwalić klamrę. Ładna jest.

Pozdrowienia

Witaj

Kwestia jest taka, co tak naprawdę jest Ci w tym wierszu potrzebne, a co mniej. Ja patrzę z pozycji czytelnika, więc dla mnie pewne sfomułowania są zbędne, stanowią przegadanie wiersza i zwyczajnie przeszkadzają w odbiorze. I, w zasadzie, jedynie ta druga strofka jest do większego remontu. Ale po kolei.

Pierwsza może spokojnie istnieć bez i i bez także, a więc tak:



Z pierwszej można cały ten wers z niewidzialną dłonią wyrzucić, ale skoro ona tu jest, to wydaje mi się, że jest dla Ciebie ważna Zatem pokażę tylko bez tego wersu, ale to tylko tak, dla porównania:



Można by jeszcze tak:




W drugiej jest więcej zbędności psujących wiersz, z niej zostawiłabym tylko tyle:


W całości mógłby brzmieć ten wiersz na przykład tak:


To jednak tylko przykłady do ewentualnego rozważenia. Opcji może być znacznie więcej. Jeśli jednak nie czujesz się dobrze ze zmianami, to nie ruszaj tekstu. Może on jeszcze najzwyczajniej w świecie musi dojrzeć, ostygnąć, a Ty może potrzebujesz nabrać do niego dystansu. Poprawiać można w każdej chwili, a pośpiech jest złym doradcą

Pozdrawiam serdecznie
Bożena