Została mi herbata i wody łyk w butelce,
nie mogłem jej dziś zabrać donikąd ani dalej.
Sentymentalny fis-moll rozrywa moje serce,
a rozpacz rodem z piekła rozumiem doskonale.
 
Łyżeczkę cukru sypię już piątą trzcinowego,
lecz słodycz się ukryła daleko za kampusem.
Ja też czasami nie wiem, gdzie prawo, a gdzie lewo,
choć w szkole miałem łatwo i byłem w niej prymusem.
 
Świat nie jest idealny, niewarty takich grzechów,
jakimi do tej pory bywałem osaczany,
dlatego wciąż się boję i zmuszam do uśmiechu,
gdy wiem, że coś straciłem, gdy czuję się przegrany.
 
Poranna melancholia dopadła mnie znienacka,
że nawet odkurzyłem butelkę dobrej whisky.
Pogoda nie rozpieszcza, znów deszczem płynie Bracka,
obudźcie mnie wieczorem, gdy będzie już po wszystkim.