Krzyki słyszę.
Noc, tunelem szlochy niesie.
Psie psy na balkonowej scenie,nie poważne o porze męczącej.
Rozpaczliwe, w cieniu zmarłej nocy znikają.
W stronę nieba , wołają.
Przeraźliwe , ze snu nie budzą.
Zadymione gwiazdy pod chmur ciężarem.
Jeden drugiemu, historie godzinami opowiada.
W tonacji smutnej ,rozbrzmiewają głosy psiny zbitej.
Śpiewają kundle w noc zamarłą?
Króla srebra witają?
Ta modlitwa?
Czemu bólem wyszeptana?
Jękliwe krzyki psów nie wolnych panów.
Tragedią ,zmęczonej nocy.