Diabełku,
jak zawsze mocno działasz na moje emocje,
każde słowo, wers, wydają się takie przemyślane i takie idealnie wybrane z wielu.
Genialne:

zabieram ze sobą

Witaj,

Może zacznę od tego, że to bardzo piękna liryka. Poczułam klimat wiersza: jest taki namacalny, a jednocześnie nieuchwytny, bosski.
- zapada w serducho.

Od czego by tu zacząć?
Musiałem przeczytać kilka razy żeby się upewnić, czy na pewno to, co napiszę będzie miało rację bytu. Postanowiłem, że tak i być może przysłuży się autorowi i powyższej publikacji. Nie będzie to miłe, ani złośliwe tylko odzwierciedli mój odbiór.
"Never say never", znaczy dokładnie to samo w języku polskim, kurysywa powinna mieć znaczenie. Tutaj nie widzę nic poza podpieraniem się przy użyciu owych.
Streszczę się do stwierdzenia, że ta publikacja jest oznaką intelektualnego lenistwa. Szyta grubą nicią. Oczywiście inni mogą lubić taką formę, a tym samym próbę przekazania czegoś, ale w moim odczuciu tytułowe wygładzanie nie powinno być tylko w tytule, a powiew sztampy metaforycznej doskwiera uważnemu odbiorcy.
Pozdrawiam Autora.

Bosski, Twoją poezję odbieram zawsze bardziej sercem niż rozumem.
Uwielbiam do Ciebie zaglądać, bo czytam i od razu czuję, bez konieczności
rozgryzania, łamania sobie języka czy głowy, szmuglowania obcych terminów z wikipedii.
Sercowo odbieram Twój utwór zgodnie z tym, co napisała mede_a. Jeszcze nie czas na czyny.
Wczoraj trzeba odespać, aby jutro spokojnie działać od nowa, choć w starej ramie.
Lepiej się nie zarzekać, że "ja nigdy...", ale peel raczej nie należy do "poszukujących", ceni to, co ma, choć nie jest mu tu najwygodniej. Tak to odebrałam. Serdeczności

O, widzę, że nowy cykl będzie się poruszał w liryce Twej...

Na początku poturbuję słowa trochę i się nieznacznie, ale jednak, wzburzę na angielski w wierszu. Ale to tylko moje zboczenie. Dosadnie we mnie znajdujące przystań.

Ująłeś mnie najcieplej owym wczoraj, co to musi się wyspać, i rozpołowionym snem, który zamigotał przedsionkami.

A tutaj można przecinki zasiać:
spadają(,) nie dając spokoju,
gdy ma wydać owoc(,) wraca w nim chaos.


Uśmiechy księżycowe.