Pierwsze wersy skonstruowane genialnie. Całość - oryginalna lingwistycznie - sprawnie zmierza do jak najszczegółowszej klasyfikacji "domysłów". Pięknie odwołujesz się do zmysłu słuchu, wykorzystując nawet utarte porównanie, jak: "głuchy jak pień". Ta część bardzo mi się podoba.

Końcówka mniej, choć doceniam sprytne wykorzystanie wspólnej cząstki morfologicznej, dla wszystkich wyrazów wersu:

"scałowując całuny i całki".

Jednakże nie bardzo znajduję dla nich uzasadnienie w kontekście pierwszej części. Ale to pewnie moja wina, że jak Gombrowiczowski prof. Pimko lubię czytać bardziej umysłem, by mi się wszystko logicznie poukładało, niż zdawać się na intuicję. Serdeczności, Introwerko.